29m3.2MLU2016

Ε: Κωνσταντίνε;

Ν: ne

Ε: Πόσο χρόνων είσαι;

Ν: tia

Ε: Τία είσαι, αγάπη μου; Πας σχολείο;

Ν: ne

Ε: Σε ποιο σχολείο πας;

Ν: em sti zoγasx’a

Ε: Σε ποιο;

Ν: sti zoγasx’a

Μ: Στη ζωγραφιά.

Ε: Ααα… σου αρέσει εκεί;

Ν: ne

E: Έχει πολλά παιδάκια;

Ν: ne

E: Και είναι φίλοι σου;

Ν: ne

Ε: Θα μου πεις τους καλύτερούς σου φίλους;

Ν: ee… ne

Ε: Για πες μου.

Ν: ðe selo

Ε: Δε θέλεις; Δεν ξέρεις; Ποιοι είναι οι καλύτεροί σου φίλοι;

Ν: ðe selo

E: Με ποιο παιδάκι κάνεις πιο πολύ παρέα; Δε θέλεις να μου πεις;

Ν: ox’i

Ε: Καλά, σου αρέσει το Πάσχα;

Ν: ne

Ε: Και πού ήσουν το Πάσχα;

Ν: em… sto papou k’e sti jaja

Ε: Αχ, και πώς τα πέρασες;

Ν: kala

Ε: Καλά ήταν; Έφαγες κιόλας;

Ν: ne

Ε: Τι έφαγες;

Ν: ee… tati

Ε: Εντάξει.

Μ: Αρνί;

Ν: a(r)ni esaγa

Ε: Αλήθεια; Και ήταν ωραία;

Ν: ne

Ε: Δε μου είπες όμως αν σου αρέσει το σχολείο και πώς τα περνάς εκεί, δε μου είπες. Γιατί δε μου είπες;

Ν: afto ne to selo

Μ: Για πες μου τι κάνετε με την κυρία Γωγώ, πες στη Χριστίνα.

Ε: Γωγώ την λένε την καθηγήτρια σου;

Ν: ne

M: Τη δασκάλα.

Ν: ne

Ε: Και είναι καλή;

Ν: ne

Ε: Πολύ καλή;

Ν: ne

E: Και είναι όμορφη;

Ν: ox’iii ((γέλια από τους συμμετέχοντες))

E: Ματάκια μου όμορφα. Πώς τη λένε τη μάμα;

Ν: mama majana

Ε: Και τον μπαμπά;

Ν: baba tostis

Μ: Μπαμπάς Κωστής.

Ε: Αγάπη μου! Και πού δουλεύει η μαμά;

Ν: em… ezo sti zul’a tis

Ε: Και ο μπαμπάς;

Ν: em… sti zul’a… sti zul’a tu

E: Στη δουλειά του. Πού θα δουλεύει ο άνθρωπος; Και τη γιαγιά πώς τη λένε;

Ν: jaja tula

E: Γιαγιά Τούλα! Και τον μπαμπά, ε και τον παππού;

Ν: tak’is

Ε: Τάκης! Και τους αγαπάς πάρα πολύ ε;

Ν: ne

Ε: Ε βέβαια! Και πού μένουν;

Ν: e sti matatomi

Ε: Στη Ματατώμη; Τι ωραία που είναι εκεί! Ξέρεις, είμαστε από κοντινά χωριά.

Ν: ne

Ε: Ναι! ((γέλια)) Έχω μείνει από ιδέες, Κωνσταντίνε.

Μ: Κωνσταντίνε… Για πες εσύ τώρα τι θα ξεκινήσεις, πού θα πας, στη Χριστίνα; Για πες της για το κολυμβητήριο.

Ε: Θα πας κολυμβητήριο;

Ν: ne

E: Ααα… ξέρεις να κολυμπάς ή τώρα θα μάθεις;

Ν: ne

Ε: Ναι; Τι ναι; Ξέρεις;

Ν: ne

E: Αααα είναι πολύ ωραίο… το κολύμπι!

Ν: mm ((χαμογελάει))

Ε: Το καλοκαίρι σου αρέσει;

Ν: ox’i

Ε: Δε σου αρέσει το καλοκαίρι;

Ν: mono to simona

Ε: Μόνο ο χειμώνας σου αρέσει;

Ν: ox’i mono to x’oni. m alesi na x’onizi

Ε: Σου αρέσει να χιονίζει;

Ν: ne

M: Τι φτιάχνεις όταν χιονίζει;

Ε: Δηλαδή η αγαπημένη σου εποχή ποια είναι;

Ν: selis ti ftx’ano pano sto x’oni?

Ε: Τι;

Ν: sonasopo

E: Ααα… φτιάχνεις χιονάνθρωπο στο χιόνι;

Ν: ne

Ε: Και πώς τους φτιάχνεις; Ολομόναχος;

Ν: ox’i

Ε: Ποιος σε βοηθάει;

Ν: tu (z)azo ena taloto

Μ: Ένα καρότο.

Ε: Ναι.

Ν: k’e… ta (lita) tus vazume mn’a domata mes sti domata k’e tus vazume ena taloto mito

E: Τι τους βάζετε;

Μ: Ένα καρότο μικρό για μύτη.

Ε: Αααα.

Ν: ja miti

E: Για μύτη;

Ν: ne

E: Ε βέβαια! Και δεν κρυώνεις όμως εκεί στα χιόνια;

Ν: ox’i

Ε: Ντύνεσαι καλά;

Ν: mono zistame sta x’on’a

Μ: Μόνο γλιστράμε, δεν κρυώνουμε.

Ε: Αααα… Ε βέβαια! Σου αρέσει να παίζεις με το χιόνι δηλαδή;

Ν: ne

Ε: Με ποιον παίζεις στο χιόνι;

Ν: eee… me ton mimiti

Ε: Ποιος είναι ο Μημήτης;

Ν: o talajanis

Ε: Είναι φίλος σου αυτός;

Ν: (ox’i) ðen ine silos, azesos ine

Ε: Αλήθεια; Έχεις αδερφάκι;

Ν: ne

E: Πόσο χρονών είναι τ’ αδερφάκι σου;

Ν: em ze selo

Ε: Δεν ξέρεις;

Ν: ox’i

E: Δεν πειράζει! Μεγαλύτερο είναι ή μικρότερο;

Ν: meγalitero

E: Και πάει και αυτό σχολείο;

Ν: ne

E: Πού πάει σχολείο αυτός;

Ν: em… se px’o solio?

Μ: Στο δημοτικό.

Ν: sto zimotito

Ε: Στο δημοτιτό ((το νήπιο χαμογελάει)). Μήπως ξέρεις τι τάξη πάει; Πού να ξέρεις; Ξέρεις;

Ν: ox’i

Ε: Δεν πειράζει, παιδί μου! Και τον αγαπάς πολύ τον αδερφό σου;

Ν: ne ((γέλια)) tanume k’e tenak’i

Μ: Κάνουμε και τρενάκι.

Ε: Αααα… Για πες μου για το τρενάκι; Τι κάνετε;

Ν: taf tuf taf tuf ((το νήπιο τρέχει μέσα στο δωμάτιο))

Μ: Παίζετε και πλέι… πες στην κοπέλα.

Ε: Για πες τι άλλο παίζετε;

Ν: pezume k’e tei… k’e pei stason

E: Σου αρέσουν αυτά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και σένα;

Ν: ne k’e pezume k’e tabet

E: Παίζετε και με το τάμπλετ; Εσύ μες στην τεχνολογία είσαι παιδί μου! Φτου φτου μη σε ματιάσω.

Ν: zati ze mas asini o babas mas

Ε: Δε σας αφήνει;

Μ: Δε μας αφήνει πολλές ώρες.

Ε: Καλά κάνει.

Ν: mas maloni

E: Καλά κάνει, γιατί δεν πρέπει να καθόμαστε πολλές ώρες σ’αυτά, είναι κακά.

Μ: Για πες λίγο στη Χριστίνα για τον Τομ, το γατάκι σου.

Ν: o tom:

E: Έχεις ζωάκι;

Μ: Έχει ζωάκι στο τάμπλετ.

E: Αααα στο τάμπλετ.

N: ena

E: Και για πες μου περνάς ώρες μαζί του;

Ν: ox’i ðen ine

Ε: Όχι, δεν περνάς, καλά κάνεις.

Ν: toi sagita, salao lesta, k’imate, k’e… k’e… k’e pai sti tualeta na kani tsisa k’e tata

Ε, Μ: ((γέλια))

E: Και τον προσέχεις;

Ν: ne za na mi xtipisi

Ε: Να μη χτυπήσει. Ε βέβαια, γιατί να χτυπήσει δεν πρέπει.

Ν: esi bavo

Ε: Ε;

Ν: esi bavo

M: Για πες χθες πού πήγαμε, στη Χριστίνα, που ήταν μια εμπειρία αυτή για σένα…

Ε: Πού πήγατε χθες, για πες μου;

Ν: sto sinema

Ε: Στο σινεμά;

Ν: ne

Ε: Και τι ταινία είδες, ρε Κωνσταντίνε;

Ν: mn’a tenia ja zoa ja lei, ja mamaðes ðen itane

Ε: Για μαμάδες δεν ήταν, μόνο για παιδάκια;

Ν: ne

Ε: Ήτανε παιδικό δηλαδή;

Ν: ne k’e tin iðe k’e i mama mu

Ε: Ε, να μη τη δει και η μαμά;

Ν: pire k’e patak’a, etoza

E: Αλήθεια; Σου αρέσουν τα πατατάκια;

Ν: ox’i pota… pota, pota lotisa ti mama otan ta asisa k’e k’e itane k’ista ta sota, itane k’ista ta sota k’e ipa sa, sa seato ine, k’e leo k’e leo pote sa k’isume ta sota

Μ: Και κλείσαν τα φώτα και ξεκίνησε η ταινία.

Ε: Και κλείσαν τα φώτα.

Ν: k’e k’isan ta sota k’e ax’ise i tenia

Ε: Και σου άρεσε η ταίνια;

Ν: ne

E: Τι υπόθεση είχε, αγάπη μου;

Ν: ee… ze selo

Ε: Δεν ξέρεις ή δε θέλεις;

Ν: esi k’ esi

Ε, Μ: ((γέλια))

Ε: Αγάπη μου γλυκιά.

Μ: Δεν τη πολυκατάλαβε.

Ε: Σου άρεσε η ταινία τελικά, όμως;

Ν: ne

E: Πολύ;

Ν: ne

Ε: Ήταν κι ο αδερφός σου μαζί;

Ν: ox’i

E: Δεν ήρθε;

Ν: ox’i

Ε: Πήγες εσύ με τη μαμά;

Ν: ne

E: Ξέρεις ότι την πρώτη φορά ((το νήπιο διακόπτει))

Ν: k’e isela na sizo

Ε: Γιατί ήθελες να φύγεις, αγάπη μου;

Ν: zati, zati, zati sa kulasto

Μ: Γιατί είχε κουραστεί.

Ε: Ααα… εγώ την πρώτη φορά που πήγα σινεμά έβαλα τα κλάματα, τρόμαξα με τα φώτα που κλείσαν.

Μ: Αλήθεια;

Ε: Nαι… εσύ όμως είσαι αγόρι και γενναίο αγόρι από ό,τι βλέπω. Τι να φοβηθείς εσύ; E; Δε φοβήθηκες;

Ν: ox’i

Ε: Εσύ είσαι παιδί μου παλικάρι, εγώ η φοβητσιάρα εδώ πέρα, έβαλα τα κλάματα… κοτζάμ γαιδούρα.

Μ: Εμείς όχι, πες Κωνσταντίνε μου.

Ν: ze selo

Ε: Έχεις ξαναπάει ποτέ σινεμά ή ήταν η πρώτη σου φορά;

Ν: em, zen exo sanapai, eso sanapai sinema ala k’e, k’e sto siti, itane no(v)a sinema

E: Ααα…

Μ: Nαι, Νόβα Σίνεμα στο σπίτι.

Ε: Αααα

Μ: Δεν έχουμε ξαναπάει σινεμά πρώτη φορά.

Ε: Οι ταινίες σου αρέσουνε;

Ν: k’e otan ejine sinema tin iðame ti tenia ala ti nona sinema ne tin iðame

Μ: Τη Νόβα Σίνεμα δεν την είδαμε.

Ε: Ε βέβαια.

Μ: Δεν προλάβαμε τη Νόβα.

E: Εμ δεν προλάβαμε. Και έχεις πάει ποτέ θέατρο;

Ν: ox’i

E: Δεν έχεις, θα πας κάποια στιγμή και θα δεις τι ωραία που είναι.

Ν: ma piγa

E: Αα πήγες.

Μ: Θέατρο πότε πήγαμε, Κωνσταντίνε μου;

Ε: Πότε πήγες θέατρο, Κωνσταντίνε;

Μ: Πήγαμε στο σινεμά.

Ν: mia mera

M: Αα, πήγαμε εμείς στο θέατρο;

Ε: Αα

Ν: to sinema itane seato

Ε: Ε ναι, εντάξει, δίκιο έχεις.

Μ: Στο σινεμά, ναι Χριστίνα ναι ναι

Ε: Θες τώρα να μου πεις για τους φίλους σου;

Ν: ox’i

E: Όχι για τους φίλους σου;

Μ: Καλά δεν έχεις φίλους; Πες για τους φίλους σου στη Χριστίνα.

Ν: ox’i ðen eso

Ε: Οσι δεν έσω; ((Η Ε γαργαλάει το νήπιο)) Ε; Δεν έσεις; Αγάπη μου όμορφη.

Ν: ade pame tora mesa

E: Όχι, θα πάμε σε λιγάκι, βιάζεσαι;

Μ: Σε πέντε λεπτά.

Ε: Εγώ είμαι κόρη της Δήμητρας.

Μ: Α και την κυρία Δήμητρα την έχει φίλη. Πώς δεν έχεις φίλους; Πες εδώ ποιους έχεις φίλους από τη δουλειά της μαμάς;

Ν: ma nen eso, nen eso pe(z)ja sto s(x)olio

E: Δεν έχεις παιδιά στο σχολείο;

Μ: Πώς δεν έχεις παιδιά; Πες για τους φίλους που έχεις στη δουλειά της μαμάς. Αυτό. Ποιους έχεις φίλους;

Ε: Τον κύριο Δημήτρη τον ξέρεις;

Ν: ox’i

E: Που σου παίρνει σοκολάτες;

Μ: Και που σου λέει «Κωνσταντίνε, πάλι θα πας σχολείο;».

Ε: Και εσύ λες «δε θέλω να πάω σχολείο».

Ν: aa… ((το νήπιο γελάει))

Ε, Μ: ((γέλια))

Μ: Να ρωτήσω κάτι, Κωνσταντίνε, πες λίγο στη Χριστίνα ποιους έχεις από εδώ φίλους, από τη δουλειά της μαμάς;

Ν: ðe selo

E: Καλά, αγάπη μου, δεν επιμένουμε, δεν επιμένουμε άλλο.

Μ: Καλά, από το σχολείο σου, από το σχολείο σου; Τη Γωγώ και τον Αναστάση τους έχεις φίλους;

Ν: ne

E: Ποια είναι η Γωγώ και ποιος είναι ο Αναστάσης;

Μ: Για ρώτα εδώ, για πες εδώ για τη Γωγώ και τον Αναστάση.

Ν: ðe bolo

Ε: Γιατί ντρέπεσαι;

Ν: ne ((χαμογελάει το νήπιο))

Ε: Ναι, αγάπη μου; Εντάξει, δε θα σε ρωτήσουμε άλλο.

Μ: Θες να σου ανοίξω και το μπισκοτάκι εγώ να πεις για τη Γωγώ και τον Αναστάση; Πού μένουν τα παιδάκια αυτά;

Ν: aa eγo selo na pao na fiγo ðe selo na perimeno akoma

E: Θα φύγουμε σε τρία λεπτάκια.

Μ: Σε τρία λεπτά θα φύγουμε.

Ε: Σε τρία λεπτά θα είσαι  ελεύθερος από μένα.

Ν: selo na pame mesa

Ε: Θες να πάμε μέσα να μιλήσουμε;

Ν: ox’i eγo selo na pame mesa ((το νήπιο σηκώνεται))

Μ: Κάτσε, κάτσε να σου πω κάτι άλλο… θα πάμε, θα πάμε… να σου πω κάτι για πες μας τώρα, Κωνσταντίνε, για τη Γωγώ και τον Αναστάση, που πηγαίνεις σπίτι του και παίζετε, και να πεις για τη φίλη σου, την Κατερίνα, που είναι δίπλα που είναι μεγάλη κυρία και που παίζει και μ΄αυτήν, για πες στη Χριστίνα.

Ν: ne sa po

Ε: Μη μας πεις. Θέλεις να μου πεις ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;

Ν: to kok’ino

E: Το κόκκινο; Και μένα το κόκκινο μου αρέσει.

Μ: Η ομάδα; Η ομάδα;

Ε: Η αγαπημένη σου ομάδα ποια είναι;

Ν: obiatos

E: Ολυμπιακός; Δώσε πέντε και εγώ ολυμπιακάρα είμαι, ρε Κωνσταντίνε.

Ν: ox’i ðen ise

Ε: Είμαι καλέ, δε βλέπεις κι εγώ κόκκινα φοράω συνέχεια. Εγώ ολυμπιακάρα είμαι βέβαια. Βλέπεις ποδόσφαιρο; Βλέπεις;

Ν: pu ine?

Ε: Το ποδόσφαιρο;

Ν: ne

Ε: Στην τηλεόραση.

Μ: Για πες, όταν βλέπεις μπάσκετ, ποιος είναι ο αγαπημένος σου παίχτης; Για πες στη Χριστίνα ποιος είναι ο αγαπημένος σου;

Ε: Βλέπεις μπάσκετ και ποδόσφαιρο;

Ν: o spanulis

E: Ο Σπανούλης; Ρε και μένα ο Σπανούλης μου αρέσει, δεν υπάρχει.

Ν: ox’i, emena, emena m aresi mono o spanulis

E: Μόνο ο Σπανούλης; Κανένας άλλος; Δε σ’ αρέσει άλλος;

Ν: emena m are… emena m aresi enas te(t)x’os enas spanulis pu e(k’)i ena mustak’i

Ε: Έχει ένα μουστάκι; Ε; Πιο πολύ σ΄αρέσει το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο;

Ν: to pozoste(r)o

Ε: Το ποζόσφαιρο; Και βλέπεις;

Ν: ne

Ε: Και είναι ωραίο;

Ν: ne

M: Ποιο άλλο άθλημα σου αρέσει;

Ε: Για πες μου εμένα τα αγαπημένα σου αθλήματα, εκτός από το κολύμπι, που στο κολύμπι είσαι… για πες μου.

Μ: Τι θες να κάνεις εκτός από κολύμπι; Τι θες να κάνεις εσύ;

Ν: ze selo

Μ: ((ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του νηπίου))

Ν: ne

E: Πού θες να πας;

Μ: Για πες στη Χριστίνα. Πες το πού αλλού θες να πάμε;

Ε: Για πες μου εμένα.

Ν: k’e (  ). k’e mia nixta me ti jaja ti tula piγame sti jaja ti panajota

M: Ααα και μια νύχτα απ’ τη γιαγιά την Τούλα πήγαν στη γιαγιά την Παναγιώτα.

Ε: Η γιαγιά η Παναγιώτα είναι η άλλη σου γιαγιά;

Μ: Όχι, η άλλη γιαγιά ποια είναι, δεν την είπαμε.

Ν: jaja panajota

M: Ναι, αλλά λέω ποια άλλη γιαγιά έχεις εκτός απ’ τη γιαγιά την Τούλα; Και ποιον άλλον παππού;

Ε: Για πες μου εμένα.

Ν: ze selo

Ε: Ζε σέλεις.

Ν: ma nen eso ali jaja

Ε: Η γιαγιά η Παναγιώτα ποια είναι;

Ν: ma i jaja i panajota me to papu to tosta ðen ex’ete spiti

Μ: Καλά, εντάξει. Όταν πηγαίνει ο Κωνσταντίνος στη Μακρακώμη, μένει στη γιαγιά την Τούλα και στον παππού τον Τάκη.

Ε: Και τους αγαπάς πολύ;

Μ: Βεβαίως.

Ε: Θες να μου πεις κάτι τελευταίο για το μπάσκετ; Αν θες ποτέ να… θες ποτέ να παίξεις μπάσκετ; Έχεις παίξει ποτέ;

Ν: ox’i

E: Είσαι πολύ μικρούλης ακόμα, πώς να παίξεις; Αφού είσαι μικρούλης ακόμα. Όταν μεγαλώσεις ξέρεις τι θέλεις… σου αρέσει κάτι να κάνεις;

Μ: Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Ν: em… mastolas

Ε: Μάστορας; Ααα… πάρα πολύ… και να φτιάχνεις πράγματα; Ό,τι χαλάει να πας να το φτιάξεις;

Ν: ne

E: Είσαι καλός;

Ν: ne

E: Ε, μπράβο, ρε Κωνσταντίνε. Θες να μου δώσεις ένα φιλάκι;

Ν: ox’i

Ε: Εγώ να σου δώσω ένα φιλάκι, γιατί χάρηκα πολύ που σε γνώρισα;

Ν: ox’i

Ε: Καλά, μη θέλεις. Λοιπόν, σε ευχαριστώ πάρα πολύ που με βοήθησες.

Ν: ne

E: Τελειώσαμε.

Μ: Δώσε ένα φιλάκι τώρα στη Χριστίνα.