9f5.1MLU2009

Ε: Λοιπόν, γεια σου Κωνσταντίνα, τι κάνεις;

Ν: kala.
Ε: Λοιπόν, έχεις αδερφάκια εσύ;

Ν: nnn, mono ena.
Ε: Μόνο ένα, πώς το λένε;
N: kos, malia.
E: Μαρία. Είναι πιο μικρούλη από εσένα;
N: meγali.
E: Α, είναι μεγάλη;
N: ne.
E: Ααααα, τσακώνεστε καθόλου εσείς;
N: ox’i .
E: Καθόλου;
N: ne ala me maloni i mama mu.
E: Γιατί σε μαλώνει;
N: (n)e kselo.
E: Δεν ξέρεις; Ααμ, μήπως κάνεις και εσύ αταξίες ;
N: ðe ks…, em, ne meik’es foles.
E: Αα, μερικές φορές;
N: ne.
E: Αααμ, θέλεις να μου πεις πώς πέρασες τα Χριστούγεννα ;

N: poli kali.
E: Πολύ καλά;
N: ne.
E: Τι έκανες, θέλεις να μου πεις ;
N: ekana eγο.
E: Μχμμ…
Ν: x’onasopo.
E: Ναι.
Ν: ekana to, ton xlonon.
E: Ναι.
Ν: k’ ekana ena pulak’.
Ε: Aα, το ζωγράφισες;
N: ne.
E: Στο σπίτι σου;
N: to sxolio.
E: Αα, στο σχολείο. Κάνατε κι άλλα πράγματα;
N: ne, ala ta pila to spiti mu.
E: Αα, το έδειξες στους γονείς σου;
N: ne.
E: Τους άρεσαν ;
N: ne
E: Αα, τι ωραία. Βγήκες εσύ τα Χριστούγεννα να παίξεις με τα άλλα παιδάκια έξω;
N: m, ne
E: Πού πήγατε;
N: imast, eðo mesa to sxolio k’e…
E: Αα, τι παίξατε;
Ν: emis imastan ti kuzina me ta kolik’a k’e ta aγοja. ipe i xlisa na vai to gami bea to.
Ε: Αααα, σ’αρέσει αυτό;
N: ne.
E: Και τι κάνατε; Χορέψατε;
N: ne.
E: Ααα, σηκωθήκατε εδώ πέρα όλα τα παιδάκια και χορέψατε;
N: ne, ala me k’iniγusan.
Ε: Αα, ποιος σε κυνηγούσε ;
N: ta aγοja.
Ε: Αα, σε πιάσανε;
Ν: nn, ox’ mas k’iniγusan mono.
Ε: Αα, τι ωραία.
Ν: o kostadis, o joγοs o ku, o tubas k’e o joγοs o kutas.
Ε: Ααα, τι ωραία.
Ν: k’e meta ka(si)same to bagak’i, k’e meta liγο peksame.

Ε: Tι παίξατε θυμάσαι;
N: ne, ta kolik’a emis peksame γamo.
Ε: Αα, τι κάνατε, μια νύφη και ένα γαμπρό;
N: ne ala, ala, i ,(e)xame k’e mia majeta
Ε: Αα.
Ν: ala tola alostise.
Ε: Αρρώστησε, ε; Και δεν ήρθε;
Ν: ne.
E: Αα, μάλιστα.
Ν: ala, ala i nifi disk’ik’e i eleftelia.
Ε: Αα, τι ωραία. Εσύ τι ήσουνα;
N: tipota.
E: Αα, δεν ήσουν εσύ, εσύ ήσουνα η καλεσμένη;
Ν: imuna koli tis majetas.
Ε: Αα, τι ωραία. Μάλιστα. Θέλεις να μου πεις αν οι γονείς σου, όταν κοιμάσαι, όταν πας για ύπνο εσύ, οι γονείς σου σου λένε παραμυθάκια για να κοιμηθείς;
N: ne, ala i malia sei na k’imate to k’evati tis mamas.
Ε: Aαα, μάλιστα. Σ’ αρέσουν τα παραμυθάκια; Γιατί βλέπω εδώ πέρα έχετε πάρα πολλά.
N: ne (ala) mu alesi.
Ε: Ποιο σου αρέσει πιο πολύ;

Ν: na su ðiks(o).
E: Να μου δείξεις.
Ν:

 ((το παιδί σηκώνεται και ψάχνει το αγαπημένο του παραμύθι))
Ε: Για να το δω. Για να το δω λίγο.
Ν: na to vepis?
Ε: Αα, για πες μου, ξέρεις τι λέει αυτό το παραμυθάκι;
Ν: ne.
E: Για πες μου λίγο.
Ν:
Ε: Θυμάσαι;
Ν: ðe kselo.
Ε: Δεν ξέρεις;
N: ja javasto eðo.
Ε: Λέει, ο Σοκολάκης και η Ζαχαρούλα τρυποδόντη.
Ν: (abo).
Ε: Aυτό σ’ αρέσει;
N: afto maesi paa po(l)i.
Ε: Εσύ πλένεις τα δοντάκια σου;
N: e ne me(r)ik’es foles.
Ε: Αααα.
Ν: ala iða to, ti diliorasi oti o janak’is ðe(n) epie ta ðok’a tu k’e i teliðοna to tipise k’e ponuse to ðodi tu.
Ε: Αα, είδες, έτσι γίνεται, άμα δεν πλένεις τα δοντάκια σου.
Ν: ne k’e k’e ti γlitose.
E: Τη γλύτωσε τελικά ;
Ν: ne.
E: Αα, τον τυχερό. Μάλιστα. Ποιο άλλο παραμυθάκι σου αρέσει; Θέλεις να μου πεις;

N: mono afto mu alesi.
Ε: Μόνο αυτό;
Ν: ne
E: Η Κοκκινοσκουφίτσα;
N: k’e af, k’e i kok’inokusitsa k’e o sokolat k’e i zaxarula.
Ε: Α, ναι;
N: ne.
E: Την Κοκκινοσκουφίτσα τη θυμάσαι εσύ καθόλου;
N: ne, meik’es foles.
Ε: Ναι; Τώρα τη θυμάσαι να μου την πεις;
N: ðe kse ðe θimame ta γamata.
Ε: Όχι τα γράμματα, να μου πεις τι γινότανε. Θέλεις να σε βοηθήσω και εγώ;
N: to(r)a eγo ðe kseo ti jinete eðο mesa se ato to paramisi.
Ε: Δε θυμάσαι τι γίνεται; Θέλεις να σε βοηθήσω εγώ μήπως το θυμηθείς και εσύ ;
N:
E: Θέλεις;
N: k’ita
E: Αα τι ωραία.
Ν: k’ita soko(l)atak’a eðo pera, k’ita soko(l)atak’i.
E: Αα, σοκολατάκι;
N: k’e k’ita
E: Το ξέρεις ότι αυτά, όταν τα τρως και δεν πλένεις τα δoντάκια σου, σου χαλάνε τα δόντια;
Ν: nee.
E: Μπράβο, γι’ αυτό πρέπει να τα πλένουμε τα δοντάκια μας.
N: k’ita pisine.
Ε: Ααμ, τι σου αρέσει εσένα από αυτό το παραμύθι;
N: mono afto.
E: Μόνο αυτό; Αα, για να το δω τι είναι. Αα, έχει τα δόντια και μέσα στα δοντάκια έχει διάφορα σπιτάκια;
N: ne.
E: Τι βλέπεις άλλο;
N: afto, afto.
E: Τι είναι αυτά;
N: afto, afto, afto, afto, afto k’e afto, k’e afto. asg’ipisine nomizo ðe kseo pu ine ta ðοk’a tu sokoak’i k’e tis (z)axa(r)ulas.

Ε: Αυτά είναι τα δοντάκια τους, κοίτα πόσα πολλά.
Ν: ne. ne, eðo pea ine eðo pea i (z)axarula k’ eðo pea o sokolak’is, e ine ta γafia tus.
E: Ναι, τα γραφεία τους είναι;
N: ne.
E: Και τι κάνουν εκεί πέρα;
N: ee, ðulevune.
E: Δουλεύουνε; Αυτό τι είναι για να τα δω;
N: vuk’a.
Ε: Μία βούρτσα; Ααχ, τι ωραία, μεγάλη.
Ν: ine toso meγali ja na kasalisume.
Ε: Ναι, για να καθαρίσουμε τα δοντάκια. Τι βάζεις πάνω στη βούρτσα, θυμάσαι;
N: ne. vazo oðodok(r)ema.
Ε: Οδοντόκρεμα, ααα;
N: ne.
E: Αα, και μετά τα πλένεις πολύ ώρα μέχρι να καθαρίσουνε;
N: ne. vaiete afto to ðοdi.
E: Ναι; Τα άλλα τι κάνουν, καθαρίζουνε;
Ν: ne. k’ita pezune to spitak’i tu sokolak’i, k’e k’ita.
Ε: Για να δω.
Ν: k’e klei.

Ε: Aα, γιατί κλαίει, επειδή είναι χαλασμένο;
N: ne, epiði ine kasarizmenos, θei ine na kasarizmeno.
Ε: Αα. Μάλιστα.
Ν: kseis i avefi mu.