83f4.1aMLU2018

Ε: Ελα, θα το κάνεις καλά; Για άκουσε την καρδούλα του.
Ν1: eðo?
Ε: Τι ακούς;
Ν1: tiputa
Ε: Πού είναι η πιπίλα; Για βάλ’ του την πιπίλα. Για να δούμε.
Ν1: ((δεν αντιδράει))
Ε: Βάλε να δούμε καλέ.
Ν1: ðe θeo
Ε: Τι έγινε τώρα που τη βάλαμε; Τα μάτια τι γίνονται; Ε;
Ν1: kani matak’a.
Ε: Κάνει ματάκια; Και όταν, για βγάλ’ την να δεις τι γίνεται; Βγάλε την πιπίλα. Έλα
    Ελισάβετ, βγάλ’ τη. Τι γίνεται τώρα;
Ν1: anixta.
Ε: Μπράβο, είδες; Τι χρώμα είναι τα μάτια;
Ν1: γalaðja
Ε: Εσύ τι μάτια έχεις;
Ν1: (γ)alaðja
Ε: Είδες, έχετε ίδια.
Ν1: afto ine aγori
Ε: Είναι αγόρι όμως, ναι! Έλα πάρ’ το, δώσ’ του τα φάρμακά του για να γίνει καλά.
Ν1: ne.
Ε: Πάρε, αυτό είναι για να ακούς
Ν1: to kθero to kθero ini ja ta aθtx’a
Ε: Μπράβο.
Ν1: ta kθero oοοla
Ε: Τι είναι αυτό; Το γάλα, το σιρόπι κι ο χυμός.
Ν1: o x’imoθ
Ε: Ο χυμός είναι αυτό το πορτοκαλί.
Ν1: to kθe:r
Ε: Μπράβο.
Ν1: tora j ato
Ε: Για βάλε να δούμε.
Ν1: jati to x’i piθo?

Ε: Για βάλε.
Σ: Θα πάτε στο σχολείο τώρα παιδάκια; ((εννοεί τα νήπια))
Ν1: ne… em
Ε: Τι τάξη;
Ν1: nipia.
Ε: Νήπια θα πας;
Ν1: n(e).
E: Μεγάλωσε. Και συ Βασιλική;
Ν2: ne.
Ε: Όχι από αυτό το αυτάκι, απ’ το άλλο.
Ν1: mono apu to alo… jati mono apu to alo?
Ε: Δεν ξέρω, έτσι είναι.
Ν1: aaa tola katalava… jati otan otan kaθete etsi… mono mono apo ðo… mono
     apo ðo vlepi. (τώρα)
Ε: Α μπράβο. Δώσε τώρα σιροπάκι. Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;
Ν1: ola.
Ε: Το αγαπημένο σου; Το δικό μου είναι το λαχανί. Το δικό σου ποιο είναι;
Ν1: tooo px’o… afto pu ðe m are(θ) afto pu m areθi para poli ine to kok’ino to
Ε: Με το;
Ν1: me to mooov.
E: Ωω τι ωραίο χρώμα.
Ν1: k’itaa k’itaa ala
Ε: Για κοίτα, ίδιο χρώμα.
Ν1: afto ine γaal(a)? … x’imo(θ)?
Ε: Δώσε χυμό τώρα.
Ν1: e to kapak’i tu
Ε: Βάλ’ το, βάλ’ το.
Ν1: afto eðooo to kapuk’ii
Ε: Ναι, για να ανοίξει.
Ν1: jati ðe to kanume opoθ alo?
Ε: Μπράβο. Ε, ήταν πιο σφιχτό το καπάκι, γι’ αυτό. Ώπα.
Ν1: boriθ na to kuboθiθ k’e apo kato?
Ε: Ναι.
Ν1: omos alo ðe kuboni
Ε: Είδες; Κλείνει τα ματάκια τώρα που του δίνεις να πιει χυμό.
Ν1: ne jati … ine kapumeno
Ε: Tι είναι;
Ν1: jati ine kapumen(o) ama ine kapumeno k’i ti ti pipila tote … k’imate
Ε: Βασιλική μην του τραβάς τα μαλλιά. Ελισάβετ!
Ν1: ne … afto ine famako?
Ε: Όχι, το φάρμακο είναι αυτό.
Ν1: k’e aθto γala?
Ε: Μμ, σωστά.
Ν1: k’e aθto eð(o)
Ε: Τι έκανες πριν; Ζωγράφισες;
Ν1: ti?
Ε: Ζωγραφίσατε;
Ν1: ox’i.
Ε: Όχι;
Ν1: poθ θeθ na to kanume?
Ε: Έλα, φέρε να στο ανοίξω εγώ. Αχ, δεν ανοίγει. Έλα πάρ’ το.
Ν1: ak’ini ta mata(k’a)
Ε: Ναι, είδες; Τα γλυκούλικα.
Ν1: poθ … kani aθto?
Ε: Μμ; Να, έτσι κάνει. Η Ευαγγελία κι ο Χρήστος πού είναι;
((η Ευαγγελία και ο Χρήστος είναι τα μεγαλύτερα αδέρφια του νηπίου))
Ν1: θto θpi:ti.
Ε: Στο σπίτι;
Ν1: en aθto?
Ε: Αυτό είναι ένεση.
Ν1: to kθero… omos jati ine xalaθmeno?
Ε: Εχει σπάσει.
Ν1: poθ eθpaθe?
Ε: Δεν ξέρω. Τι έπαθες εδώ στο χεράκι;
Ν1: me tsibise.
Ε: Τι σε τσίμπησε;
Ν1: fið(i)
Ε: Γλυκούλι μωρέ.
Ν1: k’i to… poθ to kaniθ
Ε: Εκεί στο χωριό; Πού; Εδώ;
Ν1: ne, mak’ia
Ν2: eðo ti ex’i?… to ti ex’i? ( ) ox’i
Ε: Ααα.
Ν1: eðo: ex’i batarieθ?
Ε: Ναι, αχ κλαίει, κλαίει, κλαίει, κλαίει. Αχ, ακούς;
Ν1: ne::
Ε: Τ’ ακούς; Έγιναν κόκκινα τα μαγουλάκια. Κοίτα! Καλέ, κλαίει. Το άνοιξες;  
     Άνοιξες τις μπαταρίες από κάτω; Απλά
Ν1: etsi klini.
Ε: Μπράβο.
Ν1: k’ eti anij(i)
Ε: Μπράβο. Όλα τα ξέρει το κορίτσι μου το όμορφο, όλα. Άχου. Έλα, τώρα δώσ’ του το γάλα.
Ν1: ox’i aθto
Ε: Αυτό. Άχου, άκου πώς κάνει. Πάρ’ το αγκαλίτσα. Άκου, άκου, άκου. Βλέπεις;
Ν1: et(s)i to kan’i
Ε: Πέρα δώθε;
Ν1: ne:
Ε: Ετσι σας κάνει, σας έκανε η μαμά όταν ήσασταν μωρά;
Ν1: ne
Ε: Και σένα, Βασιλική;
Ν2: k’e tiθ ðio
Ε: Μμ.
Ν2: o babaθ k’ i mama maθ ekan
Ε: Ελα κράτα το. Να σε βοηθήσω;
Ν1: i vaθilik’i to baba k’ emena ti mama
Ε: Ααα.
Ν1: kalite ( ) na eðo
Ε: Το ’κανες καλά, κοίτα. Για βάλε πιπίλα να δούμε. Έλα. Βλέπεις; Κοιμάται τώρα. 
     Ας το αφήσουμε εδώ να κοιμηθεί, εντάξει;
Ν1: to krevati tu?
Ε: Εε, δεν έχει.
Ν1: eneθi? ((θέλει να κάνει ένεση στο μωρό για να γίνει καλά))
Ε: Το κρεβάτι είναι μέσα, δεν είναι εδώ.
Ν1: na to fe:riθ?
Ε: Ααα, άφησέ το τώρα. Κοίτα.
Ν1: to na to kano eγo? … na to feriθ?
Ν2: eneθi?
Ε: Ναι, έλα Βασιλική, πάρε εσύ το μωράκι
Ν2: eneθi? eneθi? eneθi? eneθi?
Ε: Έχει χαλάσει.
Ν1: ne kθero pos ex’i xala( ) … tora tora θa kano enan ( ) maγulak’a
Ν2: eneθi? eneθi? eneθi?
Ε: Έλα κάν’ του ένεση, αφού θέλεις τόσο πολύ. Έλα. Άχου. Άλλη μία. Έγινε καλά
    τώρα, κοίτα. Έγινε καλά το μωράκι. Είναι περδίκι τώρα, κοίτα!
Ν1: metaa met(a)… na pas na fe(r)is too… θe(n)o na pas na felis to krevati ja
     mta na k’imiθi:
Ε: Βάλ’ το εκεί πίσω στα μαξιλάρια να κοιμηθεί. Έλα παρ’ το, βάλ’ το κει στα  
     μαξιλαράκια να κοιμηθεί. Έκλεισε τα ματάκια του τώρα, βάλ’ το εκεί.
Ν1: θa k’imiθi k’e meta θa ( ) .
Ε: Κοίτα! Ποια είναι αυτή; Θυμάσαι πώς τη λένε;
Ν1: (o)x’i
Ε: Δε θυμάσαι; Θυμάσαι που γεννάει ένα αυγουλάκι;
Ν1: θe(l)o na to ðo::
((ψιθυρίζει η Βασιλική))
Ν1: ( ) to ðο to avulak’i
Ε: Να το, το βλέπεις;
Ν1: ox’i … ðe to vlepo k’e ( ).
Ε: Α, μάλλον χάλασε. Στο πήρε η μαμά; Αυτό; Μάλλον το χάλασε η Ευαγγελία. Άσ’ το,  άσ’ το. ((μιλάω για ένα άλλο παιχνίδι με το οποίο παίζει η Βασιλική)) Ποιο είναι το αγαπημένο σου παιδικό;
Ν1: ama to valðiθ … eðo, eðooo eðooo k’ eðooo k’ eðo. ti jinete; … ama ama
Ε: Το ’κλεισες;
Ν1: ama to eðooo… k’ eðooo k’ eðooo k’ eðooo
Ε: Nαι, ξέρεις τι;
Ν1: ti jinete?
Ε: Mάλλον σου είπα το χάλασε η Ευαγγελία, τη ζουζουνομανούλα τη χάλασε μάλλον.
Ν1: k’ eðo ti jinete tora?
Ε: Από εδώ ανοίγει, αλλά δεν ανοίγει τώρα, άρα; Χάλασε, πάει.
Ν1: apu apo pu klini? … apu pu klini?
Ε: Από δω κλείνει, αλλά σου λέω, δεν έχει μπαταρίες μάλλον.
Ν1: k’i pepi na to na to patame ja na ja na bi
Ε: Ελισάβετ, άφησέ το. Τι παιδικό έβλεπες πριν; Ποιο είναι το αγαπημένο σου; Για πες.
Ν1: exume ði … fele ena asplo arkuðak’i
Ε: Τι θέλεις; Ένα άσπρο αρκουδάκι;
Ν1: ne ala alaaa
Ε: Ελα, πάρε.
Ν1: ox’i tetx’o … ox’i na ine arkuða.. ek’ino ena mikro … aθpro
Ε: Κι αυτό μικρό δεν είναι;
Ν1: ena para poli mikro a(r)kuðak’i aθpro … ek’ino pu ex’i  eðo. tetx’o tetx’o eðο
Ε: Αα, αυτό είναι μεγάλο αρκουδάκι.
Ν1: ox’(i)
Ε: Της Barbie λες;
Ν1: neee
Ε: Εκείνο που έχει κόκκινα μαγουλάκια;
Ν1: ek’ino to ( ).
Ε: Όχι αυτό;
Ν1: ox’i ox’i aθto pu pu ex’i: tetx’a eðo… tis babi 
Ε: Βλεφαρίδες;
Ν1: ne tis babi… to θimaθe?
Ε: Όχι, δεν κατάλαβα ποιο λες. Πάρε αυτό, γιατί κι αυτό άσπρο αρκουδάκι είναι.
Ν1: ðe θelo aθto to alo.
E: Γιατί αυτό δε σ’ αρέσει;
Ν1: mu areθi omos ðe to ( ) mu areθi k’e aθto… k’i to vazume ((‘εκεί’))

Ε: Ελισάβετ;
Ν1: neee
Ε: Χαίρεσαι που τώρα σε λίγο αρχίζουν τα σχολεία; Και θα πας νήπια;
Ν1: arγune ta jeneθia mas … aθto perimenum(e)
Ε: Τα γενέθλιά σας περιμένετε κορίτσια;
Ν1: ne
Ε: Ααα
Ν1: jati aθto perimeno
Ε: Πότε έχετε γενέθλια;
Ν1: ðe gðero jati aθto perimen(o)
Ε: Οκτώβρη έχετε.
Ν1: jati, jati aθto ðe beni?
Ε: Ε αφού σου είπα, έχει χαλάσει.
Ν1: ne omoθ afto eðο valo
Ε: Αυτό όχι όχι. Με αυτά τάιζες το ζωάκι, το τάιζες.
Ν1: a: to kθero
Ε: Το θυμήθηκες τώρα;
Ν1: omoθ ama ðe valume eðo:
Ε: Θέλεις να τα βάλεις στα μαλλιά της, σαν κοκαλάκια;
Ν1: ne
E: Να τη στολίσεις;
Ν1: θelo tsibiðak’a.
Ε: Τσιμπιδάκια;
Ν1: na va(lo) k’e θto moroo
Ε: Σαν αυτό που φοράς εσύ; Έβαλες και ένα στο μωράκι;
Ν1: nee
Ε: Και έβαλες μπλε; Και δω;
Ν1: ine γalaðjο
Ε: Γαλάζιο, ναι σωστά. Εγώ έκανα λάθος. Αυτό τι χρώμα είναι;
Ν1: ros
Ε: Μπράβο, μπράβο Ελισάβετ.
Ν1: mo mof
Ε: Εχει δύο αποχρώσεις, ε;
Ν1: ne
Ε: Κι εκείνο;
Ν1: ineee γalaðjo… me potokalii
Ε: Ναι
Ν1: k’e liγo k’itino

Ε: Mπράβο, μπράβο Ελισάβετ! Σωστά όλα, μπράβο! Πώς τη λένε τη δασκάλα σου;
Ν1: na px’i prota γalatak’i ja na k’imiθi?
Ε: Για πες, πώς τη λένε τη δασκάλα σου;
Ν1: px’a: ðaθkala?
Ε: Αυτή που έχεις στο νηπιαγωγείο.
Ν1: k’iramalia
Ε: Ααα, καλή ήταν;
Ν1: ox’i omoθ ox’I ox’i amal(ia)
Ν2: k’ita pu to evala
Ε: Μπράβο Βασιλική μου.
Ν1: ox’i  ox’i maria
Ε: Αμαλία.
Ν1: ne.
Ε: Μ. Τώρα πάλι αυτή την κυρία θα έχεις;
Ν1: ti?
Ε: Πάλι αυτή την κυρία θα έχεις;
Ν1: px’a?
Ε: Την κυρία Αμαλία;
Ν1: ðe gðero:
Ε: Και στα νήπια;
Ν1: ðe gðero