78m3.1MLNC2018

Ε: Τη μαμά πώς τη λένε;

Ν: ðen kalo ((δηλ. «δεν ξέρω»))

Ε: Δεν ξέρεις πώς λένε τη μαμά;

Ν: mmm

Ε: Για σκέψου.

Ν: ðen k’elo

Ε: Τον μπαμπά;

Ν: baba… pali

Μ: Πάρη. Και τη μαμά πώς τη λένε;

Ν: ðen k’elo esena

Μ: Με ξέχασες; Η μαμά πώς σε λέει εσένα;

Ν: gaduli

Μ: Και όταν μεγαλώσεις εσύ πού θα πας;

Ν: luk.. ðen k’elo ox’i

Ε: Πού θέλεις να πας;

Ν: ute.. kapu

M: Δε θα γίνεις φαντάρος;

Ν:  ((λέει όχι με μουγκρητό))

Ε: Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Ν: ðen k’elo, kati

Ε: Τι θα σου άρεσε πιο πολύ;

Ν: o mik’i m..

Ε: Nα γίνεις Μίκυ Μάους;

Ν: θeli a mu feli o ajοs ο.. ο ajοs o vasilis o mik’i

Ε: Να σου φέρει τον Μίκυ;

Ν:  eγο θa valo o mik’i vasika

Ε: Ο μπαμπάς πού είναι τώρα;

Ν: si lura

Ε: Και τι δουλειά κάνει;

N: mazevi a fata tu

Μ: Είναι σερβιτόρος.

Ε: Τι μαζεύει;

Ν: ta fata ((δηλ. τα πιάτα))

Ε: Και πότε θα γυρίσει;

Ν: ðe kalo.. s edega θa jilisi ((δηλ. στις 11)) 

M: Με τον μπαμπά ο Γιώργος πού πηγαίνει την Τετάρτη, θα πεις στην Κατερίνα;

Ν: ðen k’elo

((η μαμά συνεχίζει να ρωτά το παιδί που πηγαίνει με τον μπαμπά, εκείνο όμως είναι απασχολημένο, ζωγραφίζει και απαντά πως δεν ξέρει ή δεν θυμάται))

Μ: Και τι πίνει ο Γιώργος;

Ν: ðen k’elo akoma

Μ: ((δυσανασχετεί))

Ε: Δεν ξέρεις ακόμα;

Ν: a ne, eγo pino polaða

Ε: Τι πίνεις;

Ν: polaða

Ε: Πορτοκαλάδα;

Ν: ((νεύμα που δηλώνει «ναι»))

Ε: Και τι άλλο σου αρέσει να πίνεις;

Ν: kati

Μ: Τρώει χταπόδι και πατάτες.

Ν: k’e patats. olo mu alesun ta somak’a

Ε: Και εμένα μου αρέσουν.

Ν: ola mu alesun s emena ((παίζει με την κάλτσα του))

Ε: Kαι αυτό τι είναι που τραβάς;

Ν: kalsa

Ε: Και τι χρώμα είναι;

Ν: ble

M: Το βρήκες Γιώργο!!

Ν: ola ta k’elo ta ek’ina ta kafe

Ε: Τι;

Ν: ola ta k’elo ta kafe ek’ina ((δείχνει τα χρώματα των ξυλομπογιών πάνω στο τραπέζι))

Ε: Ποσά ειναι τα καφέ;

Ν: efta okto ena ((«εννιά»))

Ε: Για ξαναδές.

Ν: kafe eðo…ek’ina ine ena.

Ε: Και πόσα είναι;

Ν: efta okto ena

Ε: Και αυτό πόσα είναι;

Ν: ena ((δε διαχωρίζεται καθαρά το «9» ή το ξεχωρίζει από το νούμερο «1» με διαφορετικό τόνο))

N: pezume kati peγniði

Ε: Και ποιος κερδίζει;

Ν: eγo

Μ: Ενα τραγουδάκι θα πεις στην Κατερίνα;

Ε: Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;

Ν: em li kufitsa

M: Θα πεις παραμύθι; Για πες την Κοκκινοσκουφίτσα.

Ν: ((νεύμα-μουγκρητό που δηλώνει «όχι»))

Μ: Πες τα τρία γουρουνάκια με τον κακό λύκο. Πες κάτι ή τα κατσικάκια;

Ν: ðen k’elo

M: Πώς χτύπησε ο λύκος την πόρτα; Κάνε τον θόρυβο.

Ν: tuuuk

M: Τουκ τουκ… και τι είπε στα κατσικάκια;

Ν: anite mu katsikak’i i mama mu ine mesa

M: Η μαμά σας είμαι. ((τον διορθώνει))

Ε: Και τι έκανε;

Ν: ðen k’elo ((το παιδί ειναι αφοσιωμένο στο παιχνίδι))

Μ: Τι του είπαν τα κατσικάκια; Βάλε…

Ν: se tipa

M: Το πόδι σου..

Ν: se tipa

M: Να δούμε τι χρώμα..

Ν: ine

M: Και όταν είδαν ότι ήταν μαύρο, ο λύκος τι έκανε;

Ν: miluse

M: Πήγε στον..μυλωνά.

Ν: k’e vur…

M: Ναι…

Ν: olevi

Ε: Με αλεύρι. Και; Ξαναπήγε; Πού πήγε;

Μ: Πήγε μετά στα κατσικάκια…

N: aaa ðe leme kako liko, θelo leme ja na petsume kati peγniði .

Ε: Τι παιχνίδι;

Ν: me kolpo, gama, me ta terja mas

Ε: Με τα χέρια τι παιχνίδι;

Μ: Θα παίξετε αυτό που βάζεις τα χέρια έτσι; Για πες… εξήγησε στην Κατερίνα τι πρέπει να κάνει;

Ν: na kanume tuk… pezume me afto?

((Παιχνίδι με μπογιές ως όπλα))

Ε: Πώς τον λένε το φίλο σου μου είπες;

Ν: filo ðendo

Ε: Φίλο δέντρο;

Ν: ne… ðen bolis an nik’isis esi me to makaðοlo kafe

Ε: Ποιον να πάρω;

Ν: esi m afto ((δείχνει έναν μαρκαδόρο πάνω στο τραπέζι)) afto pe(x)niði ðen ine ((βλέπει στην τηλεόραση κάτι))

Μ: Δεν είναι παιχνίδι. Είναι συναυλία.

Ε: Το ξέρεις αυτό το τραγούδι;

Ν: ne inavia ine afto

Ε: Τι είναι;

Ν: inavia

M: Συναυλία! Θα γίνει…

Ν: sinavia θa jini

Ε: Αυτό τι είναι; Ξέρεις; ((δείχνω μια διαφήμιση στην τηλεόραση))

Ν: falmako k’e luluðja

Ε: Τι χρώμα έχει το λουλούδι;

Ν: οooo kota! ((«κοίτα»)) ((άνοιξε το καπάκι της μπογιάς πάνω στο παιχνίδι))

Ε: Άνοιξε! Για άνοιξε και το δικό μου.

Ν: ðe bolis, laθos esena, to ðiko mu ðe bolis, to ðiko su ….ðe bolis, eγo na to anitso to makaðolo su, kane to me to alo x’eli. θa to anitso pos boleso eγo. ðe bolo eγo na to anitso

Ε: Για προσπάθησε..είδες; Άνοιξε!

Ν: ja patise to.. k’e θa valo ðinami

Ε: Είδες; ((κατάφερε να ανοίξει το καπάκι μου))

Ν: οooo… kato s esena! pu ine to ðiko su to papak’i..ðe to vlepo

Ε: Να το! ((το καπάκι έπεσε κάτω από το τραπέζι και το σηκώνω))

Ν: ðen to eftasa eγο.. ela, pezume?

Ε: Ναι.

Ν: ðen aniγo eγο an to katino ( ) to ðiko mu anite ((δηλ. άνοιξε)) ( ) οx’i na to kano eγo a to ðiko su.

Ε: Τι θα φας σήμερα Γιώργο;

Ν: makanona

Ε: Εχθές τι έφαγες;

Ν: laθos to ekana ((στο παιχνίδι αναφέρεται))

Ε: Γιατί; Σωστά το έκανες!

Ν: sota to ekana afto

Ε: Με αυτό τι ανοίγουμε; ((του δείχνω το τηλεκοντρόλ))

Ν: k’inume tileolasi ((δηλ. κλείνουμε))

Ε: Για κλείσ’ την!

Ν: tsu:k! afto ine afto

Ε: Μπράβο την έκλεισες!

Ν: k’e tu aniγume. ela pe(z)ume?

Ε: Ναι.

Ν: ðe θa polavume. ðe bori n anik’i

Ε: Για προσπάθησε.

Ν: to anita!

Ε: Το άνοιξες!

Ν: eleni k’ita! ((είναι ενθουσιασμένος με το επίτευμα του)) pila ðinami eγo

Ε: Είσαι δυνατός Γιώργο!

Ν: e ox’i e(s)i ((του το άνοιξα για να του είναι πιο εύκολο και το κατάλαβε)) laksi ((«εντάξει»))… ek’ino ine poli eg’ilo ((«εύκολο»)) pu kano afto

Ε: Τι είναι πολύ;

Ν: eg’ilo pu piðao k’e pe(z)ume me afto

Ε: Είναι εύκολο;

Ν: ne…k’ita..laθos eγo ekana afto

Ε: Για προσπάθησε ξανά.

Ν: eleniiii! ((Το ξανάνοιξε και ειναι ενθουσιασμένος))… γami to sa ((σχεδίασε μια γραμμή εννοεί σύμφωνα με την αδελφή του))

Ε: Τι έκανες;

N: γamisa

Σ: Γραμμή νομίζω.

Ν: …to kanume afto

Σ: Το γέμισες;

Ν: to jemisa eγo…to jemisa

Ε: Μπράβο!

N: ela an arx’i na to kanume afto… afto po(ts) to ekanes?

Ε: Εσυ το έκανες, όχι εγώ.

Ν: ne afti poli eg’ilo

Ε: Πολύ εύκολο;

Ν: ne

Ε: Πώς γίνεται;

Ν: ðen k’elo

Ε: Για βάλ’ το πάλι, βάλ’ το στη θέση του. ((προσπαθεί να βάλει τα καπάκια των μαρκαδόρων και πάνω στο παιχνίδι βγαίνουν))

Ν: οοοο k’e to ðiko mu! ((χαίρεται-γελά)) pezume k’e i ðio afto? k’e (apo) to aniγume

Ε: Λερώθηκε όμως.. για κατέβα. ((λερώθηκε ο καναπές από τις μπογιές))

Ν: afto leloθik’e ((το δείχνει στη μαμά του))

Μ: Α δεν πειράζει, θα το πλυνουμε Γιώργο.

Ε: Κατέβα να το παίξουμε εδώ. ((ο Γιώργος κοιτά που λερώθηκε ο καναπές))

Μ: Θα το βάλουμε στο πλυντήριο.

Ν: ela eðo θa kaθisume ((μου δείχνει πού να καθίσω))

Ε: Ναι

Μ: Θέλεις να σου φέρω από εκεί το καρεκλάκι σου;

Ν: ne.. me to kanak’i ((“καρεκλάκι”))

Μ: Ωραία, κάθισε.

Ν: ela en ax’i na to kanume

Ε: Πώς με λένε εμένα;

Ν: katelina

Ε: Και πού μένω, ξέρεις;

Ν: olofo

Ε: Πού μένω;

Ν: epalolofo ((“στον επάνω όροφο”))

Ε: Σε ποιον όροφο;

Ν: sto ðiko su

M: Στον τρίτο.

Ν: ston tito

Ε: Έχεις έρθει στο σπίτι μου;

Ν: ox’i en exo eγo

Ε: Για θυμίσου καλα.

Ν: ne exo eγo sto spiti su

Μ: Και τι σου έδωσε η Κατερίνα; Θυμάσαι Γιώργο;

Ν: kati kolates eðose s emena ((“σοκολάτες”))

Μ: Είδες που θυμάσαι;

Ε: Σου άρεσαν;

Ν: ti kolates mu eðoses to olofo tito

Ε: Τι σοκολάτες σου έδωσα; Για θυμήσου.

Ν: ðe θimame eγo ti

Ε: Την έφαγες όμως;

Ν: ðen tin efaγa, afise k’e k’irjak’i k’e to vag’eli

Ε: Για να φάνε;

Ν: ne, ðe bolo eγο na to kano. ðe boli, laθos eγο ekana. ((μιλά για το παιχνίδι, προσπαθεί να ανοίξει το παιχνίδι))

Ε: Για δες ξανά.

Ν: maaa! ((“μαμά”)) k’ita

Μ: Μπράβο!!

Ν: ( )

Μ: Άνοιξες το καπάκι;

Ε: Για βάλ’ το.

Ν: maaa!

M: Ελα μαμά!

Ν: k’ita!

Ε: Εκεί, μη το λερώσουμε ξανά, κάτσε εδώ.

Ν: k’ita! afto ine poli egolo ((«εύκολο»)) pu kani eðo ((εννοεί το άνοιγμα του καπακίου))

Μ: Τι κάνει;

Ν: afto poli egolo

Μ: Πολύ άκυρο;

Ν: ne

M: Γιατί;

Ν: kanume sana afto?

((απευθύνεται σε εμένα για να παίξουμε ξανά το παιχνίδι με τους μαρκαδόρους))