67m2.6MLNC2017

Ε: Πώς σε λένε;
Ν: ( )
Ε: Τι είπες; Δε σε ακούω
Ν: k’eo bala
Ε: Θέλεις μπάλα;
Ν: eo bala
Ε: Ξέρεις;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))
Ε: Πόσο χρονών είσαι;
Ν: pede
Ε: Βγάλ’ το χεράκι απ’ το στόμα. Σ’ αρέσει εδώ στον παιδικό σταθμό;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))
Ε: Σ’ αρέσει; Παίζεις με τα παιδάκια;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))
Ε: Ναι; Έχεις πολλούς φίλους;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))
Ε: Σήμερα τι κάνατε; Στο μάθημα;
Ν: ((δείχνει κάτι κατασκευές))
Ε: Τι είναι αυτά;
Ν:
Ε: Τι είναι αυτά;
Ν: ðetla
Ε: Ιιι δέντρα; Σ’ αρέσουν τα Χριστούγεννα;
Ν: ne
Ε: Ωραία:::
Ν: i mama mu mu aγorase k’enujes botes pu ne ble k’ ex’i k’e ton k’eis k’e ton aθan
Ε: Τι έχει πάνω;
Ν: ton k’eis k’e ton maθan
Ε: Ωραίαααα η μαμά στις πήρε για δώρο;
Ν: ne
Ε: Και είναι ωραίες;
Ν: k’e o babaθ mu
Ε: Και ο μπαμπάς; Και είναι ωραίες;
Ν: ala ala exun koðon’a 
Ε: Σ’ αρέσουν τα κορδόνια;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))
Ε: Πολύ ωραία:: Απ΄τον Άγιο Βασίλη τι θα ζητήσεις;
Ν: eee ena polemiko ninok’ero pu na skotoni kakus
Ε: Ένα πολεμικό;
Ν: ninok’ero
Ε: Πώς;
Ν: ena polemiko ninok’ero
Ε: Tέλεια
Ν: pu na skotoni kakus
Ε: Ααα μπράβο πολύ ωραία
Ν: k’e na patao afto to ble ku(m)bi k’e na k’e n aneveno pano tu
Ε: Ααα τι ωραία
Ν: k’e meta na na na vazi (b)rosta sto kubi to poði tu k’e meta na proxorai k’ ota vrisk’i ena kako na to skotoni
Ε: Ααα να τον σκοτώνει; Μπράβο.
Ν: ne
Ε: Να τους σκοτώνει τους κακούς.
Ν: jati skotonun ap tin miti tus pu exun to k’erato tuθ
Ε: Από κει σκοτώνουν;
Ν: ne
Ε: Τι ωραίααα… Πολύ ωραίο δώρο.
Ν: ala ala mn’aun sa k’iteratopi ((δηλ. ‘μοιάζουν σαν άνθρωποι’))
Ε: Αλλά; Τι είπες;
Ν: m ti?
Ε: Τι;
Ν: mama mu ine matina

Ε: Και ο μπαμπάς σου;
Ν: joγoθ
Ε: Γιώργος; Τι ωραίο όνομα.
Ν: katelina k’e nania natalia
Ε: Κατερίνα και;
Ν: na ne ne kala natalia
Ε: Ποιοι είναι αυτοί;
Ν: kata(e)lina
Ε: Ποιες είναι αυτές;
Ν: katelina k’e o anaθtasis k’e i nena
Ε: Φίλοι σου είναι;
Ν: ox’i ine i aðerfi mu
Ε: Ααα η αδερφή σου;
Ν: ne
Ε: Ααα δηλαδή έχεις τρία αδέρφια;
Ν: e?
Ε: Τρία αδέρφια έχεις;

Ν: nnn
Ε: Τι ωραίαα
Ν: ο θx’okoθ mu
Ε: Τι είπες;
Ν: o θx’okoθ mu ine meγalos
Ε: Πόσο μεγάλος;
Ν: poli meγalos
Ε: Πολύ μεγάλος;
Ν: opos to baba mu
Ε: Αααα μεγάλος ναιι. Εσύ είσαι μικρούλης. Τα αδέρφια σου πόσο χρονών είναι;
Ν: o babas mu ex’i sfaktsi ena γalo jati jati θa eθi na maθ fai 
Ε: Τι έχει κάνει;
Ν: ex’i sfaksi γalo ap to xorafi mas jati θa eθi na mas fai
Ε: Και το έσφαξε για να μη σας φάει;
Ν: ne
Ε: Καλά έκανε
Ν: jati ix’e aθplo k’efali k’e mavra ftera k’e ita(n) kakos k’e xotros
Ε: Αφού ήταν κακός καλά δεν τον έκανε;
Ν: n
Ε: Μπράβο. Τώρα παίζετε;
Ν: ton ekopse me to max’eri k’e meta… ton ton ton faγame
Ε: Ήταν ωραίος;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))
Ε: Ναι; Τι όμορφο παιδάκι είσαι. Τώρα παίζετε παιχνιδάκια;
Ν: ne
Ε: Τι παίζετε εδώ συνήθως στο παιδικό σταθμό;
Ν: ine (s)xolio
Ε: Τι παίζετε εδώ στο σχολείο;
Ν: me pexniðja
Ε: Σου αρέσει στο σχολείο;
Ν: ne
Ε: Τα Χριστούγεννα σου αρέσουν;
Ν: ne
Ε: Τα φτιάξατε εσείς αυτά τα φτιάξατε; ((δείχνει στο νήπιο τις κατασκευές τους))
Ν: exo kani k’ exo kani piguino
Ε: Τι ωραίοι που είναι οι πιγκουίνοι!
Ν: i piguini ð(eu)n ðun sto x’oni i piguini
Ε: Ναι, ζουν στο χιόνι. Αυτό το έκανες εσύ; ((δείχνει στο νήπιο μια ζωγραφιά))
Ν: o ox’i ato ((το νήπιο δεν ακούγεται καλά))
Ε: Τι είπες;
Ν: afto
Ε: Α ναι;
Ν: ne
Ε: Τι όμορφο που είναι.
Ν: (e)x’i k’e θto sku ex’i k’e sto skufi tu afto
Ε: Τι έχει στο σκουφί του;
Ν: x’o x’onifaða
Ε: Ααααα εγώ χιονονιφάδες κρέμασα πάνω στο κρεβάτι μου. Ξέρεις τι ωραίες είναι;
Ν: emna i mama mu e(x’)i kani ena kalavi pu ne ðiko mu
Ε: Ιιι για εσένα μόνο το έκανε;
Ν: ala ala θk’istik’e liγo apo apo ap
Ε: Από;
Ν: apo ta θk’in’a
Ε: Από τα;
Ν: ta sk’in’a
Ε: Α! Σκίστηκε; Δεν πειράζει όμως.

Ν: (θ)k’istik’e ap ta pan’a
Ε: Ααα απ’ τα πανιά
Ν: apo to ena pani
Ε: Α το άλλο είναι μια χαρά;
Ν: pu ne ble k’ ine brosta
Ε: Α το άλλο πανί τι χρώμα είναι;
Ν: k’ a(f)to ble
Ε: Κι αυτό μπλε;
Ν: ne
Ε: Ωραία! Δέντρο στολίσατε;
Ν: eee to ðiko mu ine meγalo
Ε: Ιιι πόσο μεγάλο;
Ν: teγatio
Ε: Ααα και τι; Στόλισες κι εσύ;
Ν: n.. evala pola stoliðak’a me olus
Ε: Α τι ωραία!
Ν: ðen to evala mono(s) mu jati ðe boro monoθ mu
Ε: Ε όχι όλοι μαζί το στολίζουμε το δέντρο.
Ν: ala valame k’e kapx’a vaja bota ai vasili e kato jati itan poli varja k’e mn’azi sa stolizak’i
Ε: Ωραία πολύ ωραία. Τα αδέρφια σου πόσο χρονών είναι;
Ν: pen
Ε: Πέντε;
Ν: ne
Ε: ‘Ολα;
Ν: ne
Ε: Ωραία.
Ν: ðen exo kani pola exo mono ena kani
Ε: Τι ένα;
Ν: ena
Ε: Αδερφάκι;
Ν: ox’i
Ε: Αα
Ν: ox’i ena ðetlo me ton aðerfo mu
Ε: Αα ένα δέντρο; Αυτό είναι δικό σου μόνο;
Ν: ne ja olus ine
Ε: Για όλους είναι ναι. Σου άρεσε το δεντράκι σας;
Ν: ne
Ε: Πολύ;
Ν: ne
Ε: Ωραία! Τι άλλο έχετε εκεί στο δέντρο; Έχετε Άγιο Βασίλη;
Ν: exume k’ ena molak’i ai vasilak’i
Ε: Αχ τι ωραία.
Ν: k’ enan ai vasili pu ne apo apo bosta
Ε: Α πολύ ωραία .
Ν: ala ðe fenete ja ja ja jati ine etsi ((το νήπιο δείχνει με τα χέρια του))
Ε: Αα δε φαίνεται.
Ν: k’e to ðe(n)dro ine anapoða j afto ðe boli na na to na na zi
Ε: Πόσο ανάποδα είναι; Είναι από πάνω δηλαδή;
Ν: ox’i ine jiriθmeno x’i vali i mama mu epano 
Ε: Α πολύ ωραία, εσύ τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ν: kapetan’os k’e na oðiγao sto plio
Ε: Ααα πολύ ωραία, σου αρέσει αυτό;
Ν: ox’i θa jino molak’i
Ε: Τι να γίνεις;
Ν: molak’i
Ε: Γιατί θες να γίνεις μωράκι;
Ν: ne
Ε: Γιατί;
N: jati etsi lei to puli k’e to alo to fajes esi
Ε: Χαχα… ωραία! Εσύ πριν τι κάνατε; Αυτά τα στολιδάκια;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))
Ε: Τις κυρίες αυτές τις ξέρεις; Είναι καινούριες;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))
Ε: Ναιιι; Είναι καλές;
Ν: i k’iria sofia ine pal’a mu
Ε: Αυτή είναι η κυρία που πέρασε;
Ν: ne
Ε: Ααα την αγαπάς την κυρία Σοφία;
Ν: ne
Ε: Είναι καλή;
Ν: ala me maloni li lijes fores
Ε: Γιατί; Κάνεις φασαρία;
Ν: ox’i kano ataksies
Ε: Ε αφού κάνεις αταξίες γι’ αυτό σε μαλώνει για να μην κάνεις αταξίες. Αα τι έπαθε το παιδάκι; ((η Ε δείχνει ένα παιδάκι που κλαίει))
Ν: o panajotiθ pu pu xtipise
Ε: Α ο Παναγιώτης είναι αυτός;
N: ne
Ε: Αα μωρέ. Μετά το σχολείο εσύ τι κάνεις;
Ν: e?
Ε: Μετά το σχολείο εσύ τι κάνεις;
N: me perni i mama mu k’e pao θto θpiti na pekso me tis k’enujes mu plastelines
Ε: Πήρες τώρα άλλες;
Ν: e?
Ε: Πήρες τώρα καινούργιες;
Ν: ox’i, mama mu
Ε: Α τι ωραία.
Ν: ala mu tis pire otan otan vlepame mik’i maus me to baba mas
Ε: Α τι ωραίααα σου έκανε δωράκι..πολύ ωραία.
Ν: o papuθ mu o taθoθ mu ðose lefta ja ja na mu pari k’e i mama mu ðorak’a 
Ε: Ααα και τι δώρα θα σου πάρει;
Ν: mmm ena liko
Ε: Ένα λύκο;  ((η Ε μιλάει σε ένα άλλο νήπιο και λέει:”τι ωραίο αλογάκι;”))
  Σ’ αρέσουν εσένα τα αυτοκινητάκια;
N: aftos ine o joγos
Ε: Και αυτός;
Ν: aftos ine o joγos pu kani ataksies poles
Ε: Κάνει αταξίες;
Ν: k’e aftos ine o θomas
Ε: Αυτός δεν κάνει αταξίες;
Ν: ox’i
Ε: Μπράβο!
N: ute i lefteria ðe kani
Ε: Τα άλλα παιδάκια κάνουν;
Ν: ne
Ε: Εσύ γιατί κάνεις και δεν είσαι φρόνιμος;
Ν: jati ime arostos k’ exo pireto
Ε: Α γι’ αυτό κάνεις αταξίες;
Ν: ne
Ε: Αα καλά. Σ’ αρέσουν τα αμαξάκια εσένα;
Ν: ne
Ε: Πολύ;
Ν: ðe m aresun t amaksak’a jati me jati me ka jati me patane
Ε: Και τι σ’ αρέσει; Με τι σ’ αρέσει να παίζεις με ζωάκια;
Ν: me to liko mu
Ε: Ααα με το λύκο σου;
Ν: me to LIKO mu me k’e me ton ninok’ero
Ε: Α τι ωραία μ’ αρέσει ο ρινόκερος.
Ν: afu θa θe fai… ex’i θtoma meγalo k’e θa θe fai
Ε: Εσένα δε θα σε φάει;
N: ox’i jati jati ðe trone peðak’a i ninok’eri
Ε: Α και τρώνε μόνο μεγάλους;
Ν: ne
Ε: Εσένα είναι φίλος σου ο ρινόκερος;
Ν: ne
Ε: Και δε θα σε φάει..
Ν: ala ala ine k’e aðe(r)fos mu k’e filoθ mu
Ε: Και αδερφός σου και φίλος σου; Τότε δε θα σε φάει. Σ’ αγαπάει! Ε; Άστο αυτό άστο αυτό να μη χτυπήσεις. Θες να πας να παίξεις με τα παιδάκια;
Ν: ox’i
Ε: Γιατί;
Ν: jati ðe m aresi
Ε: Δε σου αρέσει να παίζεις;
Ν: ((κουνάει αρνητικά το κεφάλι του))
Ε: Θες να κάτσεις εδώ να μιλήσουμε;
Ν: ne
Ε: Ωραία… Αυτήν είναι η κυρία Ελευθερία, τη θυμάσαι;
Ν: ((γνέφει θετικά))
Ε: Καλά είσαι εσύ;
N: ime aroθtos
Ε: Κρίμα. Είναι χειμώνας τώρα και κρυώνουν τα παιδάκια.
Ν: i mama mu ipe o oti oti ta xristujena θa x’onisi
Ε: Ααα σ’ αρέσει το χιόνι;
Ν: ne
Ε: Έπαιξες πέρυσι;
Ν: otan imuna moro ix’e vγali x’oni k’ epeksa me tis botes mu k’e me to skufak’i mu k’e me ta γadja mu k’e me to x’oni
Ε: Και έφτιαξες χιονάνθρωπο ή απλά έπαιξες;
Ν: ekana mn’a m mn’a jiγadia bala k’e kopanisa ton aðefo mu sta mut(r)a
Ε: Χαχαχα τον καημένο. Και τώρα άμα χιονίσει θα βάλεις τις μπότες που σου πήρε η μαμά;
Ν: ne
Ε: Είναι ωραίες οι μπότες;
Ν: ne
Ε: Ωραία
Ν: ðen ine pal’es ine k’enujes jati i pal’es mu ðe mu xorane
Ε: Μεγάλωσε το ποδαράκι;
Ν: j afto mu aγorase me ton k’es k’e me ton aθan
Ε: Ααα, μεγάλωσε το ποδαράκι σου και δε σου κάνουνε;
Ν: ne
Ε: Ωραίαα.
Ν: apla meγalose to poðarak’i mu k’e mu aγoraθan me ton aθa k’e me ton k’eis ja na to fore na tis foreso otan ine xristujena
Ε: Ααα τι ωραία καλά έκανε η μαμά. Του χρόνου θα πας σε μεγαλύτερη τάξη;
Ν: ne
Ε: Θέλεις;
Ν: θa pao jati ime ðe ðekapede
Ε: Δεκαπέντε είσαι; Πολύ μεγάλος είσαι.
Ν: pede
Ε: Πέντε ή δεκαπέντε;
Ν: pede k’e ðekapede
Ε: Ααα πολύ ωραία. Εγώ πόσο λες ότι είμαι;
Ν: ðekaeksi
Ε: Δεκαέξι. Τόσο είμαι, είμαι λίγο μεγαλύτερη από σένα.
Ν: eγo ime liγo px’o meγalos apo sena
Ε: Εσύ είσαι πιο μεγάλος ναι
((η Ε μιλάει σε άλλα νήπια που πλησίασαν κοντά της))
Ε: Εσένα γιατί δε σ’ αρέσει το παιχνίδι;
Ν: eγo se kselo aθina
Ε: Με ξέρεις;
Ν: ((γνέφει καταφατικά))