66m3.11MLU2017

Ε: Ορίστε.

Ν: t(i) ex’i meθ(a)?

Ε: Για άνοιξε το.

Ν: ðe bol’o

Ε: Για άνοιξέ το. Σκίσ’ το. Χαρτί είναι.

  ((Το νήπιο προσπαθεί να σκίσει το περιτύλιγμα του επιτραπέζιου))

Ν: ti ex’i meθa?

Ε: Δεν ξέρω, άνοιξέ το. Ο ξάδελφός σου το πήρε δώρο.

Ν: px’o(s)?

Ε: Ο μικρός. Αυτός που είχες γνωρίσει. Την προηγούμενη φορά. Ο γιος μου. Δεν τον θυμάσαι;

Ν: ti ex’i meθa? 

Ε: Άνοιξέ (το).

(4) ((Το νήπιο σκίζει κι άλλο το περιτύλιγμα.))

Ε: Τι είναι αυτά;

Ν: ðe kθel’ο

Ε: Είναι παιχνίδι. Κι αυτό παιχνίδι είναι

Ν: k’ita ((κάνει γκριμάτσα))

M: ((γελάει))

Ν: bu uuu

Ε: Λοιπόν να τ’ ανοίξουμε να σου εξηγήσω πώς παίζονται;

Ν: ne.

Ε: Θέλεις;

Ν: pos peðode?

Ε: Λοιπόν αυτό εχ… Είν’ ένα κουτάκι που, τι έχει μέσα; Αυτό ξέρεις τι είναι;

Ν: ox’i

Ε: Ειν… Είναι καρεκλίτσα. Λοιπόν έχει πολλές καρεκλίτσες κι εσύ πρέπει να τις βάζεις τη μία πάνω στην άλλη και να κάνει τι; Ισορροπία. Σαν πύργο δηλαδή να φτιάξεις.

Ν: jati?

Ε: Παιχνίδι είναι.

Ν: KUKUVA

Ε: Κουκουβά. Να τ’ ανοίξουμε;

Ν: ne.

Μ: Μα πρέπει να το φτιάξετε.

Ν: ðe ksel’o. aθ aθ ftx’akθο ena sx’ðeio e?

Ε: Ό, τι  ό, τι σχέδιο θες. Αρκεί να μην πέσουνε κάτω

Ν: jati?

Ε: Γιατί θ(α) θα τελειώσει το παιχνίδι. ΓΙΑ ΕΛΑ…Λοιπόν

Ν: θa spasune ?

Ε: Δε σπάνε. Είναι πλαστικά, μπράβο. Για βάλε τώρα άλλη καρεκλίτσα από πάνω.

Ν: ðe bol’o na to ftx’aksο etsi?

Ε: Ναι όπως θες. Να και έτσι μέσα. Κοίτα να, έτσι. Όπως θες τα βάζεις. Για βάλ’ τα.

Ν: ates m ajesune. θelo na pekθο eðo k’ eðo

Ε: Εκεί θες να παίξεις;

Ν: ne.

Ε: Ωραία για παίξε εκεί.

Ν: anikse mu k’e ata

Ε: Αυτό είναι άλλο παιχνίδι. Παίζεται διαφορετικά, θα σου πω.

 ((η ερευνήτρια 1 ανοίγει το παιχνίδι))

Ν: a ato ine pu to kanume etsi mi pesi ?

Ε: Όχι αυτό δε α… Θα σου πω μετά πώς είναι. Για βάλε τις καρεκλίτσες τη μία πάνω στην άλλη. (Βάλ’) τα δω πάνω. Τι χρώμα είναι αυτό;

Ν: px’o?

Ε: Αυτό.

Ν: bje

Ε: Μπράβο. Αυτό;

Ν: px’asino

Ε: Πράσινο.

Ν: ato?

Ε: Αυτό;

Ν: kok’ino

Ε: Κοίτα εγώ πώς τα βάζω.

Ν: ekθi ine?                                                                                      

Ε: Βάλε συ από πάνω άλλο.

Ν: ðe kθel’ο ftx’akθto eθi k’e

Ε: Όπως ε… Όπως εσύ τις βα….Όπως θες τις βάζεις. Κοίτα. Φτιάχνουμε πύργο απ’ τις καρέκλες.  Για βάλ’ τα.  Μία εσύ, μία γω.

Ν: (xm) ðe kse(l)o eγο

Ε: ιιι…  Έπεσε. Πάμε πάλι απ’ την αρχή. Πάμε.

Ν: aαα as ftx’aksu ena tx’apezak’i eðo

Ε: Ναι

Ν: eðo… eðoοο ine enas pakoθs?

Ε: Ναι

Ν: ine ojeo e?

Ε: Ναι καρεκλίτσες.

Ν: e ato θa to tx’apeðak’i eðo e?

Ε: Ναι και τι θα ακουμπάνε εκεί;

Ν: k’e to vazis ena apo to alo eðo px’o koda

Ε: Ναι

Ν: k’e k’e to alo eðo. ja ftx’akse to k’e θi

Ε: Έλα

Ν: ox’i px’o eðo. px’o eðo θstin oja. ine poji ojeo?

Ε: Ναι

Ν: θa k’e se(n)

Ε: Πόσα παιδάκια μπορούν να κάτσουν στις καρέκλες; Για μέτρησε τις καρέκλες.

Ν: ena peðak’i ena peðak’i ena peðak’i pol’a peðak’a

Ε: Πολλά παιδάκια, όπως στο σχολείο ε;

Ν: ne.

Ε: Κάθεστε όλα μαζί;

Ν: ne. k’ita

Ε: Nαι;

Ν: ja ftx’akse eθi ena.

Ε: Να. Θα βάλω και εγώ από δω

Ν: al’a θa pesi plosex’e 

Ε: Ναι

Ν: vazis ena

Ε: ιιι… Έπεσε.

Ν: vazis ena apo meθa

Ε: Ναι

Ν: k’ ena apo ð… apo ðo 

Ε: Χωράνε όλες;

Ν: ne na to kroksis eksi ((δηλ. ‘σπρώξεις έτσι’)) xojane ne θa tis fakso γo

Ε: Για φτιάξ’ τες. Βάλε και καμία από πάνω.

Ν: ox’i ðe beni etsi to to peniði. vazis ena eðo paaano 

Ε: Ναι

Ν: vaziθ ena eðo apo tin ali kajekla pano

Ε: Ναι.

Ν: na katsi ojea

Ε: Ναι

Ν: vaziθ e mia kajekla… apo eðo

Ε: Ναι.

Ν: vaziθs mia…kajekla apo eðo k’e ine ojeo . IΝΕ ΟJΕΟ?

Ε: Ωραίο δεν είναι;

Ν: ne

Ε: Τις έβαλες όλες τις καρεκλίτσες.

Ν: ine pati?

Ε: Πάρτι με τις καρέκλες;

Ν: ne

Ε: Ναι ε; Για πες μου στο σχολείο τι παιχνίδια παίζετε;

Ν: anikse k’e (t)elo na ta vajo ena eðo na ine px’o ojeo   

Ε: Πιο ωραίο;

  ((Η ερευνήτρια 1 ανοίγει κι άλλο παιχνίδι))

Ν: ja ðosta po

Ε: Λοιπόν αυτό…Κοίτα πώς παίζεται. Το πατάς εδώ κοίτα. Και έφυγε… Μακριά

Ν: px’o pataθ?

Ε: Ε; Εδώ εδώ το πατάς. Εδώ.

Μ: Θα πάει πιο μακριά;

Ε: Τακ. Το πατάς και φεύγει. Για πάτα το. Σα σφεντόνα.

Μ: οoo

Ε: Κατάλαβες;  Έλα για πάτα κι αυτό

   ((το νήπιο το πατάει και το παιχνίδι πετάγεται))

Ε: Να το.

Μ: Πάτα το.

Ε: Είδες;

Ν: ato borume na to k kanume 

Ε: Πάμε ξανά απ’ την αρχή. Αλλά θα μου πεις τι παιχνίδι παίζετε στο σχολείο;

Ν: ena

Ε: Ζωγραφίζετε;

Ν: k’e toa. θa ftx’aksume alo peniði

Ε: Ναι.

Ν: x’i

Ε: Ζωγραφίζετε στο σχολείο;

Ν: k’ita mi mijas n na ftx’akso kati θel’o

Ε: Για φτιάξε. Μετά όμως θα σου κάνω ερωτήσεις ε;

Ν: m… K’E ta peksume e?

Ε: Και θα παίξουμε.

Ν: k’ita el’i ti boro na kano

Ε: Ναι;

Ν: ena eðo koda… vazis ena eðo ALO peniði ine

Ε: Ναι.

Ν: k’ita ti peniði ine. k’ ena eðo ine ol’eo peniði ox’i ask’imo. ine ena eðo. koda

Ε: Ναι

Ν: ine ena eðo koda… ine ena eðo koda

Ε: Πολλές πράσινες όμως δεν έχει; Δεν πρέπει να βάλουμε και λίγες κόκκινες και λίγες μπλε;

Ν: ne eval’a mia ble mia bje

Ε: Και δύο κόκκινες. Για βάλε και τις και απ και άλλες, να έχει και πιο πολύ χρώμα.

Ν: k’e bje?

Ε: Ναι

Ν: (e)val’a poji k’e ato na mi to px’aθis

Ε: Θα σου πιάσω και τη μύτη όμως έτσι ((γελάει))

Ν: na sti kopso k’ eγο?

Ε: ((επιφώνημα)) Μην την κόψεις. Θα μου την πιάσεις

Ν: θa spaθti?

Ε: Όχι δε σπάει. Δε σπάει… Πώπω πώπωωω… Σα δαγκάνες είναι αυτά ε;

Ν: pu

Ε: Που’χουν τα καβουράκια. Δεν είναι σα δαγκάνες;

  ((ακούγεται ο ήχος από τα αντικείμενα που μοιάζουν με δαγκάνες))

Ν: in sa ta kavujak’a?

Ε: Ναι

N: k’ita

Ε: Λοιπόν, για πες μου, ποιος πώς το λένε τον καλύτερό σου φίλο;

Ν: eεε θemi.

Ε: Και τι παίζετε; Τι παιχνίδια παίζετε;

Ν: xal’a peniðja pu ðe da kseris esi.  

Ε: ((επιφώνημα έκπληξης)) Επειδή είμαι μεγάλη δεν τα ξέρω;

Ν: ne.

Ε: Θα με μάθεις κανά παιχνίδι;

Ν: pezo ato… pezo ato ta kano etsi. ex’is ksitx’as pu ta px’ani etsi k’e kani etsi.

    k’e meta apo tis kajekles to patas ato pao

Ε: Και πετάγεται η καρέκλα.

Ν: k’ eγx’ete k’e petai eðo k’ eγx’ete blos ta eðo iðes? 

Ε: Το είδα το είδα

((ακούγεται ο ήχος από τα αντικείμενα που μοιάζουν με δαγκάνες))

Ν: exo k’ al’a pu ðe ta kseis esi

Ε: Δε μου λες, ζωγραφίζεις;

Ν: k’ita

Ε: Ζωγραφίζεις στο σχολείο;

Ν: vazis ena eðo… k’ita pos ti to ef ekana.

Ε: Ναι μπράβο! Δε κουράστηκες απ’ το ταξίδι; Ε;

Ν: γuau ina poji ojeo?

Ε: Δεν κουράστηκες απ’ το ταξίδι;

Ν: ox’i

Ε: Όχι ε;

Ν: ox’i

Ε: Αύριο πού θα είσαι;

Ν: sto spiti mu

Ε: Στο σπίτι σου. Πού είν’ το σπίτι σου; Μακριά από δω ε;

Ν: sti kapato ine

Ε: ((γελάει))

Ν: oοο k’ita pos to ftx’ano ena ÐIO k’ita… k’e vazo ti sakul’a apo pano

Ε: Και τη σακούλα από πάνω. Θα μου πεις για το σχολείο σου; Πώς τη 

       λένε τη δασ

Ν:   epese

Ε: Δεν πειράζει. Η δασκάλα σου είναι καλή;

Ν: ne

Ε: Ε; Σας μαθαίνει πολλά πράγματα;

Ν: as ftx’aksume eðo mesa kati

Ε: Αμ άμα τα βάλουμε μέσα δε θα πέσουνε. Ε;

Ν: k’ita m… el’i ti bo(r)o na kano. θa ftx’aks

Ε: Μπράααβο.

Ν: θa ftx’aksum ena apo e to epta. ena eðo

Ε: Να βάλω και γω;

Ν: ne. bloθta bloθta ena tx’apezak’i ta ine

Ε: Μμμ

Ν: meta otan θa to tejosume na na to kanume meγalo meγal’o eee?

Ε: Ε ναι.

Ν: ato θa to xume ja trapezi. ðe teosame px’o pol’i…  ko… ena. ine alo peniði?

Ε: Ναι άλλο.

Ν: poli ojeo in ato e?

Ε: Ναι

Ν: ep eptixoθ apo eðo ðe ta to fx’aname ama ðe to fenes e?

Ε: Ναι ναι ε βέβαια δε θα το φτιάχναμε .

Ν: ine poji o. pol’i poji ojeo?

Ε: Πάρα πολύ ωραίο είναι. Εμένα μου αρέσει πολύ, εσένα;

Ν: k’ita pu to vaziθ. apotix’ia. ine poji iji … eðo peja

Ε: Ναι.

Ν: k’ita.

Ε: Θα το πάρεις μαζί σου το παιχνίδι και θα με θυμάσαι;

Ν: mmm ((κουνάει το κεφάλι του καταφατικά))

Ε: Μμμμ ((κουνάει το κεφάλι της καταφατικά))

Ν: k’ita pos to fx’aksa

Ε: Κοίτα και εγώ πώς την έβαλα.

Ν: poθ?

Ε: Προς τα μέσα και κοιτάει. Τελειώσαν όλες οι καρεκλίτσες;

Ν: ((κουνάει το κεφάλι του καταφατικά)

Ε: Τις βάλαμ’ όλες;

Ν: ((κουνάει το κεφάλι του καταφατικά))

Ε: Είμαστε πολύ καλοί.

Ν: k’ita. ena. metx’a tes.

Ε: Εσύ δεν ξέρεις να μετράς;

Ν: ne e

Ε: Για πάμε.

Ν: E…

Ε: Ένα.

Ν: ena ðio tx’ia pede… eksi epta. pol’es e?

Ε: Πολλές.

Ν: na to l’iksume?

Ε: Ρίξ’ το.

 ((το νήπιο ρίχνει αυτό που είχαν φτιάξει με τις καρέκλες))

Ε: Πώωωω πω. Να το ξαναφτιάξουμε τώρα

Ν: na paro ta psaliðja?

Ε: Τις δαγκάνες;

Ν: mm k’ita ti boro na kopso. k’ita… k’ita

Ε: Τι είναι αυτό;

Ν: alopl’ano

Ε: Αεροπλάνο, μ’ αυτό πήγες στη Ρουμανία;

Ν: ox’i (2) me al’o, meγalo.

Ε: Πολύ μεγάλο ε;

Ν: ne itan. ela na θto ðikso poso itan

((το νήπιο σηκώνεται όρθιο και ανοίγει διάπλατα τα χέρια του))

Ν: ena toθo tejastio

Ε: Ναι

Ν: pu ex’i k’e meγaja ftel’a. k’ita aftos ti ekane

((το νήπιο δείχνει στην ερευνήτρια 1 κάτι στο οποίο απεικονίζεται ένας άνδρας/ζογκλέρ που καταπίνει φωτιά))

Ε: ((επιφώνημα)) Πώπωωωω με τις φωτιές. Αυτό είναι επικίνδυνα όμως. Ε;

Ν: jati?

Ε: Τι γιατί; Η φωτιά δεν είναι επικίνδυνη; Παίζουμε με τη φωτιά;

Ν: ne.

Ε: Όοοχι ποτέ.

Ν: atos to pezi o vjakas e?

Ε: Αυτός.

Ν: k’ita pos atos

Ε: Είναι επικίνδυνο αυτό

Ν: tx’oi ti fotx’a

Ε: Τρώει τη φωτιά ναι.

Ν: kam ok’ei

Ε: Να δω τα δοντάκια σου εσένα. Άνοιξε το στόμα σου.

Ν: k’ita pos ine θa nitaiða me ta. θan to baman      

((το νήπιο ανοίγει το στόμα του))

Ε: ((επιφώνημα))

Ν: etsi px’ano tus kakus k’ita. ((κάνει γκριμάτσα)) aaauuuf

Ε: Πώπω ντε. ((γελάει)) έχεις με τα δόντια. ((γελάει))

Ν: k’ita pos to kano apo k’i. ((κάνει την ίδια γκριμάτσα σε προφίλ)) aaauuu

Μ: Φτάνει τώρα αυτό.

Ε: Βρε συ, βρε συ

Ν: ((γελάει)) k’ita pos θa se ðagoso .

Ε: Όχι όχι δε θέλω να με δαγκώσεις.

Μ: ((Γελάει))

Ν: ((Γελάει))

Ε: ((Γελάει))

Ν: k’ita pos ðagono to kuti.

Ε: Όχι το κουτί θα το χαλάσεις. Όχι

Ν: ato?

Ε: Είναι βρώμικο… Μόνο όταν είναι να τρώμε δαγκώνουμε.

Ν: ti?

Ε: Όταν τρώμε δαγκώνουμε.

Ν: k’ita. ((ανοίγει το στόμα)) aaa

Ε: ((γελάει))

Ν: ((γελάει))

Ν:  na su kopso to ðatijo?

Ε: Όχι να μην το κόψεις. Το θέλω.

Ν: ðen ta to

Ε: Πώς θα πιάνω το παιδάκι μου μετά εγώ; Ε;  Πώς θα το πιάνω το παιδάκι μου;

     Να κόψεις το δικό σου δακτυλάκι. Ε;

 ((το νήπιο δαγκώνει το δάκτυλο του))

Μ: Δεν πονάς;

Ν: ðe bonao

Ε: Δεν πονά; Δε θα πονέσω δηλαδή;

Ν: οx’i.

Ε: οoo

Ν: k’ita eγο exo etsi

Ε: Να σου δώσω ένα φιλί;  Εεεε;

Ν: ((αρνητικό επιφώνημα))

Ε: Ε;