60f3.7UML2017

Μ: Γεια σου, Παρασκευή.

Ν1: mama mama seo ena sokolatak’i na vutikso mesa s afto to kokojak’i.

Μ: Μέσα στο κοκοράκι θα βουτήξεις; Σοκολατάκι;

Ν1: mama mipos selete afto to vazak’i?

Μ: Θέλω ευχαριστώ.

Ν1: payto

Μ: Ευχαριστώ.

Ν1: eja k’ia mu pijenete sto spiti sas. akubiste to ezo. ja na to vlepete.

Μ: Το ακούμπησα.

N1: lipon ama ksana(r)[θ]ite tin epomeni [v]ðomaða na kanete ena me[γ]alo tsim.

Μ: Γιατί να κάνω τσιμ;

Ν1: jati ponese i k’il’a sas zen ex’i…jati.. mama:, mama:. sa se zoso afto to kokojak’i ja na valete mesa oti pjepi.

Μ: Τι πρέπει να βάλω μέσα στο κοκοράκι;

Ν1: na valis laxanika, fruta, oti θes.

Μ: Να βάλω φρούτα;

Ν1: ne.

Μ: Εσύ τι θα βάλεις;

Ν1: tipota. eγo ðe θa ime eðo aplos.

Μ: Τι πουλάς;

Ν1: k’ita. min ta paris afta ola mazi.

Μ: Εντάξει δε θα τα πάρω όλα μαζί. Να τα πάρω ένα ένα;

Ν1: ox’i jati o kozmos meta sa lei sa lei o kozmos sa lei o kozmos olos eγo sa leo ston kozmo sa lei o kozmos vazo sa lei o kozmos sa leo eγo zen ex’i vazo aftos θa stenoxorjete min ta pais ola.

Μ: Εντάξει δεν τα παίρνω.

Ν1: ine ojea kokojak’a kokojak’i ja ti mik[r]i. mama na kanume tus maγazatojes ezo?

Μ: Ναι.

Ν1: ade esi apo zo k’ eγo apo zo.

Μ: Ωραία. Τι πουλάμε;

Ν1: ox’i apo zo. otan… ja sas k’i:a mu bo[r]o na pajo afto to vazo?

Μ: Μπορείτε. Ορίστε.

Ν1: mamaa

Μ: Ορίστε.

Ν1: mama na.. na bo k’ eγo mesa se afti ti γonia?

Μ: Να μπεις.

Ν1: o sotiis pu sa si pu sa pai?

Μ: Πουθενά δε θα πάει. Κοιμάται ο Σωτήρης.

Ν1: mama na peksume. esi sa ise stin kuzina na majijevis. eγo sa fonazo na perno vaza.

Μ: Εντάξει.

Ν1: vaza, vaza pulao vaza.

Ν2: lipon na malosis ti Vula pu me ksipnise.

Μ: Τη μάλωσα, τη μάλωσα.

Ν1: n’au mama.

Μ: Είσαι γατάκι;

Ν2: Mama pu γrafi to hot γuiks eðo? Eðo pano?

Μ: Ναι

Ν2: Sto kapo? Ne omos…

Μ: Ναι

Ν1: k’iia etimo to vazo sas. ipate θa fenete. payte k’ afto.

Μ: Tι ωραίο είναι αυτό, Παρασκευή!

Ν1: mama na valete k’ ezo ena vazo episis. epliksi. na valis…

Μ: Αυτό τι είναι, Παρασκευή, που κρατάς;

Ν1: em ine vazo.

Μ: Και τι έχει μέσα;

Ν1: mama zen ine avγujak’i ine pseftiko. toja sa to zosume piso ston k’iio eskabin. toja sa to zosume piso sto maγazi.

Μ: Τι θα μου πουλήσεις εμένα;

Ν1: ja sa k’iia mu selo ena vazak’i me afto na pajo?

Μ: Πάρε αυτό. Πες μου και το Λάζαρο.

Ν1: ise o lazajos isan ta vaja ise i k’ijak’i pu tjon ta psaja. siko lazaje k’e min k’imase ise i mana su apo tin poli su feje xayti k’e komojoi. japse sozoje γapse zimiti γapse lemon’a k’e k’ipaisi i kotules sas avγa jenune zoste mas k’ emas na ta xajume. k’e tu x’onu.

Μ: Και του χρόνου. Μπράβο Παρασκευούλα.

Ν2: k’e tu xronu, xron’a pola

Ν1: ox’i ox’i x’on’a poja.

Μ: Πες και το ποίημα που είπες στις 25 Μαρτίου.

Ν1: k’e tu x’onu.

Μ: Πες και το ποίημα που είπες στις 25 Μαρτίου. Tι κι αν είμαστε..

Ν1: ti k’ an imaste mikuja k’e zen ksejume poja i kaja mas omos ksei tin elaza n aγapa.

Μ: Παρασκευούλα τι δώρο σου έφερε η θεία Βούλα;

Ν1: mu efeje..

Μ: Τι δώρο σου έφερε;

Ν1: mu efeje..

Μ: Πώς το λεν αυτό;

Ν1: em

Μ: Τι φτιάχνεις μ’ αυτό;

Ν1: ftx’axno paγota.

Μ: Θα μου κάνεις ένα παγωτό;

Ν1: ne. mama afto ine paγoto.

Μ: Τι ωραίο που είναι! Τι χρώμα έχει;

Ν1: k’it[r]ino k’e bje. k’e aspjo.

Μ: Η κυρία Μαρία τι κάνει; Η δασκάλα σου;

Ν1: ine spiti tis tipota zen kani.

Μ: Τίποτε δεν κάνει;

Ν1: ine sto spiti tis.

Μ: Πότε θα πάει στο σχολείο;

Ν1: fae.

Μ: Πώς τη λεν τη μαγείρισσα είπες;

Ν1: k’iia ejeni.

Μ: Είναι καλή;

Ν1: ne.

Μ: Ποια είναι η καλύτερη δασκάλα στο σχολείο;

Ν1: i k’iia mu. i k’iia maia. ade fae.

Μ: Τι άλλο θα μου φτιάξεις; Τι άλλο θα φτιάξουμε; Τη λαμπάδα ποιος στην έφερε;

Ν1: o sios zimos.

Μ: Ο νονός;

Ν1: ox’i tin eftx’akse i jaja.

Μ: Ωραία την έφτιαξε. Τι έχει πάνω η λαμπάδα σου;

Ν1: ex’i zoak’a.

Μ: Τι ζωάκια έχει. Για πες μου. Αυτά τι είναι;

Ν1: pasxaitsa.

Μ: Αυτό;

Ν1: kuneak’a.

Μ: Κι αυτό;

Ν1: petauzitsa.

Μ: Και του Σωτήρη η λαμπάδα τι έχει;

Ν1: k’ afto kuneak’i.

Μ: Ναι.

Ν1: luluzak’i ezo.

Μ: Tου Σωτήρη η λαμπάδα τι έχει;

Ν1: spaydeyman.

Μ: Καλή είναι ωραία;

Ν1: ne.

Μ: Τι Σπάιντερμαν έχει κούκλα; Κούκλα είναι ο Σπάιντερμαν;

Ν1: ne.

Μ: Ωραίο. Πόσα δαχτυλάκια έχουν τα ποδαράκια σου;

Ν1: ena, zio, tia, teseja, pede.

Μ: Μπράβο. Τα χεράκια σου;

Ν1: ena, zio, tia, teseja, pede.

Μ: Μπράβο. Τι έκανες σήμερα στη γιαγιά Μαρία;

Ν1: peksame.

Μ: Τι έπαιξες;

Ν1: me afto.

Μ: Μμμ. Μπορείς να μου πεις την αυγούλα που λέτε στο σχολείο;

Ν1: ox’i i avγuya, i avγuya ze leme toja tin avγuya.

Μ: Ποια προσευχούλα λέτε;

Ν1: ti mik[r]i  avγuyak’a.

Μ: Πες τη μου λίγο. Όχι τα δικά σου λόγια τα κανονικά λόγια πες μου. Πες μου το ποίημά σου. Τι κι αν είμαστε μικρούλια… Πες μου το ποίημα. Πες μου το Λάζαρο.

Ν1: ise o lazajos isan ta vaja

Μ: Ήρθε..

Ν1: ise i k’ijak’i pu tjon ta psaja. siko lazaje k’e min k’imase

Μ:  Ήρθε..

Ν1: ise i mana su apo tin poli su feje xayti k’e kobojoi. japse sozoje γapse zimiti γapse lemon’a k’e k’ipaisi i kotules sas. ti lei?

Μ: Αυγά..

Ν1: avγa jenune.

Μ: Οι φωλίτσες σας δεν τα…

Ν1: i folitses sas zen ta xune zoste mas k’ emas na ta xajume. k’e tu x’onu.

Μ: Και του χρόνου, Παρασκευούλα. Θα πας στην εκκλησία να κάψεις τη λαμπάδα να πεις Χριστός Ανέστη;

Ν1: ne.

Μ: Μπράβο, μπράβο. Πού θα πας αύριο;

Ν1: moni mu sa tin kapso.

Μ: Μόνο σου ε;

Ν1: ne.

Μ: Μόνη σου θα την κρατάς. Προσοχή να μην καούμε.

Ν1: edaksi.

Μ: Εντάξει; Θα μου κάνεις ένα καφέ με το παιχνιδάκι σου;

Ν1: mama afto ine pu kaykes?

Μ: Ναι είναι που κάηκα.

Ν1: jati kaykes?

Μ: Δεν κάηκα. Το χεράκι χτύπησα λίγο.

Ν1: jati xtipises, pu kaykes? zikse mu.

Μ: Δεν κάηκα πουθενά.

Ν1: pu kaykes?

Μ: Δεν κάηκα, μανάρι μου.

N1: mama pu kaykes otan imastan stin eklisia?

Μ: Στο χεράκι. Ναι, όντως, έχεις δίκιο. Κάηκα στο χεράκι λιγάκι.

Ν1: poneses?

Μ: Έφυγε λίγο από το κεράκι, από το υγρό από το κεράκι πάνω στο χεράκι και κάηκα λίγο αλλά δεν πόνεσα.

Ν1: zen poneses?

Μ: Όχι, όχι δεν πόνεσα.

Ν1: itan liγo ena mik’o.

Μ: Λιγουλάκι. Δεν πόνεσα. Δεν έχω κάψιμο τώρα.

Ν1: ti mu ezose o papus?

Μ: Ο παππούς σου έδωσε κουλουράκι και αυγουλάκι.

Ν1: ti mu ezose i nona tu sotii?

Μ: Aυγουλάκι.

Ν1: ti mu ezose i sia vuja?

Μ: Δωράκι.