47m3.3MLU2016

Σ: Ξέρεις τι μας είπαν; Να μη φωνάζουμε πολύ γιατί και κάποιος άλλος άνθρωπος εδώ δε θέλει να μας ακούει τόσο δυνατά. Έτσι; Ωωω να φωνάζουμε δε κάνουμε, οπότε εμείς είμαστε άνθρωποι που μιλάμε ήσυχα τώρα. Όταν είμαστε εμείς μόνοι μας φωνάζουμε όσο θέλουμε. Τι έχεις να πεις;

Ε: Εντάξει, όχι να μη μιλάς καθόλου, ήπιες το αμίλητο νερό. Μίλα κανονικά.

Σ: Ναι, μίλα, απλά δε φωνάζουμε. Μιλάμε. Για πες κάτι μια που έκρυψες εκεί τα χέρια σου. Εε;

Ν: ee na ta!

Σ: Ωχ τα εμφάνισες;

Ν: ((γελάκι))

Σ: Τι είσαι μάγος;

Ν: n’e

Σ: Τι καλό άλλο κάνεις; Για δείξε μας.

Ν: daaeeeti! ((φωνάζει)). oo pu ine ola ta biskota:? ((φωνάζει))

Σ: Είσαι ο πελεκάνος; Που παίρνει τα μπισκότα;

Ν: nee!

E: Τα μπισκότα ή το κέικ;

Σ: Και πετάς;

Ν: n’eei

Σ: Πόσα κομμάτια κέικ έφαγες;

Ν: bara pola

Σ: Καλά βρε και έχεις γίνει τόσο παχουλούλης εδώ στην κοιλίτσα;

Ν: n’e n’e

X: Θα τα χωνέψεις όλα;

Ν: n’e!

X: Και τι είσαι ρε;

Ν: ((γελάκι))

Σ: Για να τα χωνέψεις;

Ν: me enas pelekanos

Σ: Ο πελεκάνος τα βάζει, έχει ένα μεγάλο στόμα εκεί πέρα, τα αρπάζει γουα! Αλλά δεν τα τρώει όλα, βλ έπεις ο πελεκάνος είναι αδύνατος.

Ν: ((γελάει))

Σ:Μουχουχουχου

Ν: ((γελάει))

Σ: Μουχουχουχουα

Ν: ((γελάκι))

Σ: Mουχουχουχουχουμν

Ν: ((γελάκι)) mi to les

Σ:Ααα αα τσ τσ τσ δεν το λέω. Θα μου το κρύψεις;

Ν: px’o?

X: Κάνε τα μαγικά σου και εξαφάνισε το.

Ν: to eksafanisa

Ε: Ωχ πού πήγε;

Σ: Πού το έβαλες;

Ν: dze gzero

X: Πού το εξαφάνισες, μάγε;

Ν: ((γελάει)) ze gzero

X: Ο μάγος με τα δώρα, γουά, γουά, γουά, γουά. Για δείξε μας το δώρο σου.

Ν: na to!

Σ: Ωχ πώς το εμφάνισες έτσι;

Ν: ((γελάει))

Σ: Βρε, κοίταξε τι λέει γίνεται χαμός στο μίλι και λέγεται καμομήλι.

Ν: ((γελάει))

Σ: Βρε, θα μας τρελάνει;

Ν: ne ne, lefta!

Σ: Λεφτά που είναι ρε; Αυτά είναι λουλούδια, δεν είναι λεφτά ρε.

Ν: ((γελάει)) l’efta!

Σ: Είναι τα λεφτολούλουδα. ((γελάει))

Ν: ((γελάει)) lefta!

X: Ναι, λεφτά υπάρχουν, λεφτολούλουδα.

Ν: ((γελάει))

Σ: Κοίταξε, αυτό είναι το λεγόμενο ο χαμός στο μίλι.

Ε: Δε μου λες, ένα μικρόβιο πώς το φαντάζεσαι;

Σ: Τι λέει;

Ε: Πώς μοιάζει ένα μικρόβιο;

Ν: mikrovio ine pu sarosten’i

Σ:Τι είναι;

Ε: Ναι, άμα είχαμε εδώ μπροστά μας ένα μικρόβιο τώρα πώς θα έμοιαζε;

Ν: me kuok’ino

Ε: Κόκκινο;

Ν: n’i

Ε: ((επιφώνημα))

Ν: k’e θa itan i mama

Ε: ((γέλιο))

Σ:Τι μου λέει τώρα αυτό; Βρε συ…

Ν: lefta! ta luludzja su. ta lalulululudzja

Σ: Αυτό είναι, αυτά είναι τα λεγόμενα χρηματόφυλλα.

    Το χρηματολούλουδο ((γελάει))

Ν: ((γελάει))

Ε: Με αυτό θα πληρώσουμε τώρα τα δύο τσάγια.

Σ: Μυρίζει;

Ν: ta θelo ola ta le(f)ta! ((φωνάζει))

Σ: Δε φωνάζουμε πολύ δυνατά.

Ν: lefta: ((ψιθυρίζει))

Σ: Εντάξει, όχι κι έτσι.

Ν: lefta: ((ψιθυρίζει))

Σ: Απλά το λέμε, το λέμε έτσι, ναι, είναι λεφτά, είναι λεφτά, είναι λεφτά.

Ν: lefta(ao)

X: Α μπράβο, βλέπεις έτσι, δε φωνάζουμε γουα γουα γουα.

Ν: lefta, lefta:!

Σ: Α, μ, είσαι σε πολύ καλό…

Ν: lefta:! ((φωνάζει))

Ε: Κωνσταντίνε, ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;

Ν: ee ee.. t ae al’e

Σ: Ποιο;

Ν: to al’e al’e

X: Το έλα λ..

Ε: Αλέ αλέ;

Ν: mmm

Σ: Ποιο είναι το αλέ αλέ; Για τραγούδα λίγο.

Ε: Α! Εγώ νομίζω το ξέρω.

Ν: ale ale ale ((ελαφρά τραγουδιστά))

Σ: Ναι; Πώς πάει;

Ε: Αλέ αλέ αλέ, του του του του του του..((τραγουδιστά)) Αυτό δε λες;

Σ: Αυτό είναι;

Ν: nox’i

Σ: Ποιο είναι;

Ε: Όχι; Ποιο είναι;

Μ: Ναι, αυτό είναι, Κωνσταντίνε, πες και το πομ πομ που λες εσύ.

Ν: px’o?

Σ: Το πομ πομ.

Μ: Που είναι η κοπέλα, που έχει εδώ πέρα το ροζ.

Σ:Πώς το λένε αυτό? Δεν το ξέρω.

    Πώς πάει;

    Για…

Ν: ((μουρμουρίζει τραγουδιστά, χαμηλόφωνα))

Σ: Νιαου, νιαου.

Ν: meis kati?

Ε: Τι;

Ν: uris kat?

Ε: Τι είπε;

Σ: Τι είπες;

Ν: na valis kak’i?

Σ:Να βάλεις κάτι; Τι κάτι;

Ν: ne

Ε: Έχει μουσικούλα, να άκου.

Σ: Πώς κάνει; Τσικι τσικι,τσικι τσικι, τσικι τσικι

Ν: u!

Σ: Τσικι τσικι, τσικι τσικι..

Ν: u!

Σ: Τσικι τσικι, κάνε τσικι τσικι

Ν: u! zik’i zik’i zik’i zik’i zik zik u!

Σ:Ου! Τσικι τσικι ου!

Ν: u! ((επιφώνημα))

Σ: Ου γεα! Τσικι τσικι γεα!

Ν: u! u! u!

Σ: Όχι, κοίτα…

     Θα πεις στον θείο Χαράλαμπο για το σκυλάκι που γέννησε; Τι γέννησε;

Σ: Τι έκανε το σκυλάκι;

Ν: kutavak’a

Σ: Ωχ! Κουταβάκια;

Ν: n’e

Σ: Μικρά μικρά;

Ν: ala kanane zan γatules, kanane n’au n’a n’a

Σ: Πώς κάνανε;

Ν: kanane n’a, n’a, n’a

Σ: Πώς κάνουν οι γατούλες;

Ν: esi, n’a n’a

Σ: Τα σκυλάκια;

Ν: γuoγf!

Σ: Γαβ, γαβ; Ε;

Ν: ne

Σ: Ε; Ναι;

Ε: Είναι όμορφα τα κουταβάκια που έκανε;

Ν: ne

Ε: Ναι; Τι χρώμα είναι;

Ν: e.. aspra k’e mavra

Σ: Άσπρο και μαύρο;

Ε: Είναι μερικά άσπρα και μερικά μαύρα ή και άσπρα και μαύρα μαζί;

Ν: e.. (a)spla k’e mavla

Σ: Δεν έχει καφέ;

Ν: uox’i

Σ: Ούτε μαύρο με καφέ, μόνο μαύρο άσπρο;

Ν: n’e

Σ: Και τα σκυλάκια τι χρώμα είναι;

Ν: kutavak’a postoli

Σ: Τι είν’ τα κουταβάκια;

Ν: ta kutavak’a postoli:! ime enas meγalos

Σ: Ένα μεγάλο κουτάβι;

Ν: n’e:

Σ: Πόσο μεγάλο κουτάβι;

Ν: para pol’i meγalo!

Σ: Πόσο; Ένα μέτρο ή δύο μέτρα;

N: e:…

Ε: Για δείξε…

Ν: ðeka metrla

Σ: Δέκα μέτρα; Αυτό είναι τέρας!

Ν: deras?

Σ: Τέρας είναι ρε!

Ν: ((γελάκια))

Σ: Είναι τεράστιο!

Ν: delas ine, deras

Σ:Το κουβατέρας.

Ν: to kuvateras

Σ: Το κουβατοτέρας είναι! Το κουταβoυκτέρας!

Ν: ikrkteras

Σ:Είναι το…

Ν: to kutavkteras!

Σ:Το κουταβκτέρας!

Ν: tk tk bk tes!  ktbku ku ktes, to kutavukukteras!

Σ: Δε μου λες τα κουταβάκια έχουν μεγάλα μάτια ή μικρά;

Ν: e.. mikla k’e ti eklisan etsi

Σ: Και; Και δε βλέπουν ακόμη τώρα γιατί είναι μικρά.

Ν: ox’i

Ε: Έχουν τόσο μικρά μάτια ενώ είναι τόσο μεγάλα; Δηλαδή τι; Είναι ένα τεράστιο τέρας με δυο μικρά ματάκια;

Σ: Είναι μεγάλο τέρας με δυο μικρά ματάκια; Τι είναι;

Ν: n’e

Σ: Ναι;

Ν: de

Σ: Και μετά τι, έρχεται ρε; Και σε δαγκώνει την κοιλίτσα;

Ν: de de n’e n’e n’e

Ε: Δε μου λες, εκεί που είναι τα κουταβάκια έχει και νάνους; Έχει και νάνους κουταβάκια;

Ν: a bla bla bla bla di, ti?

Σ: Έχει και νάνους κουταβάκια εκεί πέρα που είσαι; Που είναι και τα προηγούμενα σκυλάκια; Έχει κι άλλα;

Ν: de:! ((φωνάζει))

Σ: Πόσα είναι τα κουταβάκια;

Ν: ena, ðio, tria, tesera, pede, eksi, epta, okto, en’ea, zeka!

Σ: Μετά το δέκα;

Ν: azkzkzkzkzkzkzk

Σ: Αζκζκζκ ναι;

Ν: azkazkazkazk.. ikosi!

Σ: Καλά πότε έφτασες στο είκοσι; Εγώ δεν άκουσα τα υπόλοιπα.

Ν: ((γελάει))

Σ: Ρε τι κλέφτης είσαι;

Ν: ((επιφώνημα)) e kleftez

Σ: Λοιπόν, ήτανε δώδεκα ή έντεκα;

Ν: zu(o)zeka

Σ: Δώδεκα; Ή έντεκα;

Ν: zozeka

Σ: Α! Δέκα ή έντεκα;

Ν: edeka

Σ: Α! Άρα είναι δέκα, μετά;

Ν: k’i to edeka

Σ: Και μετά;

Ν: k’i to zekat(l)ia!

Σ: Ρε, άφησες το δώδεκα ρε.

Ν: ((γελάει))

Σ: Τι είπες τώρα ρε; ((γελάει)) Κοίταξε, με κούφανες τώρα, δεν ακούω.

Ν: ((γελάει))

Σ:  Είναι μήπως σαρανταπέντε;

Ν: ox’i kafes ine

Σ: Ε; ((γελάει)) Καφές είναι;

Ν: ((γελάει)) ezi θa vjis ena mavro

Σ: Εγώ είμαι ένα μαύρο;

Ν: ne

Σ: Τι μαύρο;

Ν: xroma mavro:

Σ: Πιμ πιμ ((τον κάνει ελαφρές τσιμπιές))

Ν: ((γελάει))

Σ: Ένα σκυλάκι μεγάλο μαύρο είμαι εγώ, εσύ τι είσαι; Άσπρο, και θα σε δαγκώσω.

Ε: Κωνσταντίνε;

Σ:Όχι, με δάγκωσε το άσπρο.

Ε: Έχεις δει από κοντά νάνους;

Ν: n..,n.. nine kodi

Ε: Kοντοί;

Ν: n’e

E: Μα πόσες φορές έχεις δει;

Ν: k’i nani ine xodri

Ε: Είναι κοντοί και χοντροί.

Ν: ((γελάει δυνατά))

Ε: Έχουν και πολλά μαλλιά;

Ν: n’e

Σ: Ή έχουνε λίγα;