30f3.6MLU2016

Ε1: Ναι και ποιος πάει να κερδίσει τον αγώνα;
      Κοίτα, και ποιος πάει να κερδίσει τον αγώνα;
Ν: (x’)elona
Ε1: Γιατί, τι έπαθε ο λαγός εδώ, Ανδριάννα, θυμάσαι;
Ν: jelai
Ε1: όχι τι έπαθε; Πώς κέρδισε η χελώνα; Τι έπαθε ο λαγός;
Ν: pije na anevi eðo
((δείχνει στο βιβλίο το σημείο στο οποίο πήγε ο λαγός))
Ε1: Ναι, άλλα ο λαγός κάτι έπαθε.
Ν: ti epaθe?
Ε1: Τον πήρε ο…
Ν: e
Ε1: Τον πήρε ο ύπνος.
Ν: o ipnoθ
Ε1: Ναι, που κοιμήθηκε κάτω από ένα;
Ν: ðedo
Ε1: Πάρα πολύ ωραία, και νίκησε η φίλη του και από τότε κοίτα, τρέχει ο λαγός άλλα… ποιος κέρδισε τον αγώνα;
Ν: i (x’)elona
Ε1: Η χελώνα, πολύ ωραία

Αντρέα πήγαινε

Πάρα πολύ ωραία, κοίτα τα ζωάκια του δάσους χαίρονται με τη χελώνα. Να δούμε και τον ψεύτη βοσκό; Ε; Ή πιο θες άλλο να ξαναδούμε; Μήπως θες το λιονταράκι;
N: ne
E1: Μ… για πες μου, Ανδριάννα, στο σπίτι τι θα κάνεις αύριο που δε θα’ρθεις σχολείο; Το Σάββατο; Θα σε πάει η μαμά σε κανα παιδότοπο;
Ν: ne ala liγo
E1: Θα πας στο μεγάλο σχολείο;
Ν: ne
E1: Θα πας και το Σάββατο σχολείο; Αφού το Σάββατο δεν έχουμε σχολείο.
Ν: OX’I na θi, na θi o ajoθ vaθiliθ
Ε1: θες να ’ρθει;
Ν: ne
Ε1: Και τι θες να σου φέρει ο Άγιος Βασίλης;
Ν: kuðinika
E1: Μμ, και τι άλλο;
Ν: ja na fame
E1: Ν: Έχουμε μια δουλίτσα, θα έρθουμε σε λίγο,

Ε2: Θα έρθω να σας δω, άντε πηγαίνετε λίγο μέσα κι έρχομαι εντάξει;
      Για πες Ανδριάννα, και ο Άγγελος τι θέλει από τον Άγιο Βασίλη; Σου έχει πει;
((Ο Άγγελος είναι ο αδελφός της))
Ν: ðe kselo
E1: Μ: για να δούμε εδώ, αυτός ποιος είναι;
Ν: ðe kselo
E1: Είναι ο βοσκός.
Ν: o voθkoθ
Ε1: Και τι βόσκει; Αυτά τι είναι;
Ν: γulunak’a
E1: Προβατάκια.
Ν: povatak’a
E1: Ναι: , προβατάκια είναι αυτά, λοιπόν και επειδή βαριότανε
Ν: e iθe o kakoθ likoθ na ta fai
E1: Όχι αλήθεια όμως, τι έλεγε αυτός; Έλεγε αλήθεια ότι ήρθε ο λύκος;
Ν: OO(X’)Ι
E1: Τι έλεγε; (8) Τι έλεγε;
Ν: O(X’)I xojani
E1: Ελάτε, βοηθήστε.
Ν: ne
E1: Γιατί, τι φάνηκε;
Ν: kakoθ likoθ
Ε1: Ο κακός λύκος, έλεγε αλήθεια ο βοσκός; Δεν έλεγε, εδώ λέει ψέματα. Τι λέει ;
Ν: pθemata
E1: Και θύμωσαν οι χωρικοί που τους είπε ψέματα.
Ν: jati stenaxojete?
E1: Είναι θυμωμένοι, του λέει μη μας ξαναπείς ψέματα και αυτός τους κορόιδευε, βλέπεις; Για να δούμε εδώ πάλι, πάλι είπε ψέματα, τι τους είπε; Βοήθεια, ήρθε:
Ν: o kakoθ likoθ
Ε1: Αλήθεια είπε; Τι είπε;
Ν: tipοta
Ε1: Είπε…
Ν: pθemata
E1: Ψέματα, ενώ εδώ όμως, ποιος;
Ν: kakoθ likoθ
E1: Κακός λύκος, τώρα είναι αλήθεια όμως, Ανδριάννα, φώναξε βοήθεια; Ε;
Ν: jati kani aa
E1: Γιατί κάνει α εδώ; Τι πως, όταν είναι τον λύκο τι νιώθει;
Ν: pize na ta fai
E1: Ποιος πήγε να το φάει; Ο λύκος;
Ν: ne
E1: Και πώς νιώθει λοιπόν ο βοσκός, χαρούμενος ή φοβισμένος ;
Ν: foviθmenos
E1: Φοβισμένος, φοβάται μην του φάει τα πρόβατα, ε; Για να δούμε τι κάνει τότε.
Ν: da bebi?
Ε1: Ε;
Ν: da bebi?
Ε1: Για να δούμε, φωνάζει εδώ. Τι φωνάζει;
Ν: xojaniii
E1: Βοήθ-
Ν: -θia
Ε1: Βοήθεια, πήγαν οι χωριανοί να τον βοηθήσουν;  Δεν πήγαν. Γιατί δεν τον πίστεψαν και τι έκανε ο λύκος;
N: a:
E1: Η
Ν: pije na ( )
E1: Τι έκανε; Πήγε; Πού πήγε;  Πήγε να φάει.
Ν: ta povatak’a
E1: Tα προβατάκια, ναι, και αυτός ο ψεύτης βοσκός φοβήθηκε, ε; Kαι άρχισε να τρέχει, ε; Είδες;
Ν: ama eγo pao bota tu θa to pao sti fila(k’)i
E1: Θα τον πας στη φυλακή, ε; (.) Που πήγε να φάει τα προβατάκια.
Ν: na to aga(l’)aso po(l’)i ðinata ( ) na to patiso me to poði mu k’e θa to paro aga(l’)a
E1: Τον λύκο; Αλήθεια; Και λες να ηρεμήσει; Και να μην τα φάει τα προβατάκια;
Ν: θes na to kanis k’e θi agal’a;
E1: Όχι, εγώ δε θέλω.
Ν: eγo
E1: Εσύ θα τον κάνεις αγκαλιά;
Ν: efi jati ise mia, eγo θa tu ðoso mn’a falara
E1: Εγώ δε θέλω καν να πλησιάσω, θέλω να φύγω, κι αυτός θα φοβάται εμένα, και εγώ φοβάμαι αυτόν και αυτός φοβάται εμένα.
Ν: (k’) emena
E1: Ναι, ο λύκος μόνο τα προβατάκια θέλει να φάει. Γιατί ο λύκος του ’φαγε όλα τα προβατάκια και δεν πήγε κανένας να τον βοηθήσει, είδες, τώρα τι θες να κάνουμε, Ανδριάννα;
Ν: ðe bilazi
E1: Δεν πειράζει, ε θα πάρει άλλα προβατάκια, ε ναι.
N: ðe bilazi, teliose
E1: Τελείωσε, τι θες να κάνουμε τώρα;
Ν: na minume eðo
E1: Και τι να κάνουμε;
Ν: na milame
E1: Να μιλάμε, θες να μου πεις κάτι αστείο που έγινε στο σπίτι;
Ν: ti ejine?
E1: Τι έγινε, για πες, χθες όταν πήγες σπίτι τι φαγητό είχε η μαμά;
Ν: d: faθola(k’)a
Ε1: Έφαγες;
Ν: ne
E1: Και φασολάκια και φακές; Ο Χριστός και η Παναγία!
Ν: ( )
E1: Τι θα μου φας;
Ν: k’e to kokoroni
E1: Τα μακαρόνια;
N: ne
E1: Τα δικά μου; Κι εγώ θα σε γαργαλήσω, θα σε γαργαλήσω.
Ν: θa paro k’ eγo ( )
E1: Τι;
Ν: tetx’o (k’)inito
E1: Ναι;
Ν: MAVO
Ε2: Μαύρο; Μα γιατί μαύρο; Υπάρχουν τόσα ωραία χρώματα, ροζ, κίτρινο, πορτοκαλί.
Ν: loz
Ε2: Ροζ το θέλεις, ωραία, σαν αυτό;
Ν: ne
E1: Και με ποιον θα μιλάς στο τηλέφωνο;
Ν: me θena
Ε1: Αλήθεια θα με παίρνεις;
Ν: ne
E1: Αλήθεια, τι καλά, τι καλά. Έχετε στολίσει χριστουγεννιάτικο δέντρο, Ανδριάννα, ή όχι ακόμα;
Ν: pote, o(x’)i akoma
E1: θα πεις της μαμάς να στολίσετε;
Ν: av(l)io
Ε1: Και τι βάζετε πάνω στο δέντρο θυμάσαι;
Ν: baleθ
Ε1: Και τι άλλο;
Ν:  k’e xristu(j)en’atika
E1: Α πάρα πολύ ωραία, και ακούς και χριστουγεννιάτικη μουσική; Ναι;
Ν: kalada
E1: Τα κάλαντα;
Ν: na xorefθume k’e ta kalada?
Ε1: Το ποιο, το «Τρίγωνα κάλαντα μες στη γειτονιά»;
Ν: ne
E1: Θες να το πούμε μαζί; Πάμε.
E1, Ν: triγona kalada mes ti (j)ito(n’)a irθan ta tistujena k’ i protoxon’a astro fotino θa vji jortino minima na feri ap ton urano triγοna kalada mes ti (j)ito(n’)a irθan ta tistujena k’ i proxoxo(n’)a

((καταγράφεται μόνο η παραγωγή του νηπίου))
Ε1: Τέλεια, μπράβο!
Ν: na to, na to xorefθume?
E1: Θέλεις να πάμε μέσα να το βάλουμε;
Ν: ne
E1: Ε, μήπως θες να πούμε και το Ρούντολφ, να πούμε το μαζί;
Ε1 & N: rudolf to elafa(k’)i me karðula tapi(n’)i san pefti to vraða(k’)i ex’i miti foti(n’)i i fili
Ν: san ton a(j)o fasili
E1: Σαν τον Άγιο ΒΑ…οοο Άγιος Βασίλης παίρνει τον Ρούντολφ γιατί έχει φωτεινή μυτούλα, για να οδηγεί μέσα στη νύχτα, γιατί…
Ν: fovate
E1: Όχι, δεν φοβάται, δε βλέπει ο Άγιος Βασίλης, είναι μεγάλος, είναι γέρος έτσι γεράκος και δε βλέπει και θέλει τη φωτεινή μυτούλα του Ρούντολφ για να τον οδηγεί μες το σκοτάδι, γιατί βράδυ θα έρθει να σου φέρει το δώρο, όταν εσύ θα κοιμάσαι. Το ξέρεις;
Ν: pu θa ine fotinos o uranos
E1: Θα τον φωτίζει, ποιος θα τον φωτίζει;
Ν: eγo
E1: Κι εσύ βέβαια, γιατί είσαι αστέρι, και ο Ρούντολφ με τη μυτούλα του, ε, τη φωτεινή, θυμάσαι γιατί ο ρούντολφ…
Ν: e: eγo θa diθo to n ag’ela(k’)i
E1: Αστεράκι μ, γιατί ο ρούντολφ ήταν στεναχωρημένος θυμάσαι;
Ν: na xorefθume ato to me ta kalada, na xorefθume?
E1: Αμε!
Ν: pote?
E1: Μόλις πάμε μέσα θα χορέψουμε αυτό με κάλαντα, εντάξει;
Ν: eγo boro na kano k’e tofeθ
Ε1: Ποιο; Στροφές;
Ν: ela na θu ðikso
Ε1: Για δείξε μου, μ:: τι όμορφο, τι ωραίο, Ανδριάννα μου, πάρα πολύ ωραία, θες να πάμε να βγούμε και να πάμε και έξω διάλειμμα; Και τι θες να παίξουμε εκεί;
Ν: na pume ta tistujena k’e na xorefθume?
E1: Α, θες να πάμε στην τάξη να πούμε τα Χριστούγεννα; Σ’ αρέσουν τα Χριστούγεννα;
Ν: na to valis sto k’inito θu
E1: Α, πολύ καλή ιδέα, θα βάλουμε και το Ρούντολφ.
Ν: NE
Ε1: Να βάλουμε και το Μικρό Τυμπανιστή;
Ν: NE
E1: Ε, τι δώρο έδωσε ο Μικρός Τυμπανιστής στον Χριστούλη θυμάσαι; Το
N: tibani
Ε1: Tο τύμπανο, ε;
Ν: to tibano
E1: Το τύμπανο ε, πωπω…
Ν: θelo na paro tetx’o k’inito
Ε1: Ναι, αλλά όταν θα μεγαλώσεις. Η μαμά έχει κινητό;
Ν: NE
E1: Ναι, τι χρώμα;
Ν: ROZ
E1: Αλήθεια, ροζ έχει; Πώς τη λένε τη μαμά σου;
Ν: ANATASIA
Ε1: Και τον μπαμπά;
Ν: PANAJOTI
E1: Και τον αδελφό σου;
Ν: AG’ELO
E1: Α μάλιστα και τώρα που μου το είπες το θυμάμαι
Ν: ti?
E1: Ε;
Ν: ti?
E1: Κάτι λέξεις που είπε τώρα η κύρια Κατερίνα, μου τις θύμισε λίγο να τις πω στην κύρια Νάντια.
Ν: ti ipe?
Ε1: Ε, μια λέξη έτσι δύσκολη, ουσουρρουπία
Ε2: Έχετε κατοικίδιο, έχετε σκυλάκι;
Ν: ne
Ε1: Πώς το λένε το σκυλάκι;
Ν: rudolf, rudolf to lene
E1: Αλήθεια;
Ν: na palo ena ala (ð)en exo, na palo ena ta tistujena palo  
Ε1: Θα το ζητήσεις από τον Άγιο Βασίλη;
Ν: NE
E1: Ναι ε;
Ν: ja na to xaiðevo, na erθi bota mu na to xaiðevo k’e na to valume, na ise esi k’iria k’ila(k’)i na se xaiðevume?
Ε1: Να ’μαι εγώ σκυλάκι να με χαϊδεύετε; Θέλεις; Μ’ αρέσει να με χαϊδεύουνε πολύ, ειδικά τα παιδάκια μ’ αρέσουνε.
Ν: θelo θelo na θu to ðikso? 
Ε1: Τι, τι, δεν άκουσα.
Ν: na θu to ðikso?
E1: Για δείξε μου. (20) Μπράβο, Ανδριάννα μου!
Ν: na to kanume na to ( ) k’ esi na to kaniθ
Ε1: Ναι.