22m5MLU2016

Ε: Την κυρία σου πώς τη λένε;

Ν: k’ia maria.

E: Ναι.

Ν: mono atin exo.

E: Μόνο αυτήν έχεις; Την αγαπάς καθόλου;

Ν: e ne.

E: Ε, ναι ε; ((γέλια)) Δε μου λες, έχεις πάει καθόλου στη θάλασσα;

Ν: ((κουνάει αρνητικά το κεφάλι))

Ε: Όχι;

Ν: jati ine kria.

E: Είναι κρύα ακόμα, ναι. Γαργαλιέσαι καθόλου; ((το γαργαλάω στην κοιλιά))

Ν: ((γελάει))

Ε: Ε; Λιγάκι; Για πες μου, θα πας διακοπές φέτος;

Ν: mm ne.

E: Πού;

N: to kalok’eri .

E: Πού;

Ν: sta vunak’a.

Ε: Πού;

N: sti θalasa:

E: Ναι…

Ν: mm na kolibiso.

Ε: Ξέρεις να κολυμπάς;

Ν: mm ((εννοεί ναι))

E: Καλά ή λίγο;

Ν: pa(r)a poli.

E: Με μπρατσάκια ή χωρίς;

Ν: emm… ((μασάει τσίχλα)) oi b(r)atsak’a

E: Όχι μπρατσάκια; Ο αδερφός σου;

Ν: pos o lene?

Ε: Πώς τον λένε;

Ν: x(r)isto.

E: Και κολυμπάει με μπρατσάκια ή χωρίς;

Ν: xo(r)ix’

E: Χμμ… Ποιος σου έμαθε;

Ν: ti?

Ε: Να κολυμπάς.

Ν: kalenas.

E: Μόνος σου; Δεν το πιστεύω αυτό. Εγώ δεν ξέρω. Δεν ξέρω εγώ να κολυμπάω. Πώς γίνεται να μπορείς;

Ν: benume mesa s(t)o ban’o.

E: Μέσα στο μπάνιο; Και τι κάνουμε;

Ν: kanume ban’o.

E: Μέσα στη θάλασσα.

Ν: ne

E: Αα, μάλιστα. Μμμ… ((τον πειράζω στην κοιλιά)) Γαργαλιέσαι λίγο;

Ν: ((γελάει))

Ε: Πού είναι ο αδερφός σου τώρα;

Ν: s(t)o spiti

E: Στο σπίτι; Και τι κάνει;

Ν: θa pai se mia k’iria

E: Τι κυρία;

Ν: ((μασάει τσίχλα και ταυτόχρονα περνάει ένα μηχανάκι)) … emm…

E: Τι κυρία είναι αυτή;

Ν: θa pai se mia k’iria me ti mama k’ eγo … θa katso s(t)o spiti.

E: Μόνος σου;

Ν: me to baba

E: Aαα, και τι θα κάνεις; Θα παίξεις εκεί;

Ν: ((βήχει))

Ε: Εε;

Ν: ek’i ine ((δείχνει προς το σπίτι του))

E: Εκεί μένεις;

Ν: ne

E: Δηλαδή δεν είναι μακριά το σπίτι σου;

Ν: iða ek’i (  ) k’ eðo pera ine to spiti mu.

E: Ααα, δηλαδή δε μένεις πολύ μακριά.

Ν: ((κουνάει αρνητικά το κεφάλι))… meno koda.

Ε: Μένεις κοντά. Και κοντά στο σχολείο.

Ν: ne

E: Ααα…

Ν: exo k’ ena… k’e ton oðiγo maji

E: Ποιον οδηγό;

Ν: to adoni

E: Τι είναι ο Αντώνης; Τι οδηγάει;

Ν: oti me ti d(z)eni oðiγai

E: Με ποια;

Ν: me ti d(z)eni.

E: Ποια είναι αυτή;

Ν: o leofoioo

E: Το λεωφορείο;

Ν: ne. ee me to leofo(r)io.

E: Τι χρώμα έχει το λεωφορείο σου;

Ν: eee aspro, k’itrino, ble, potokali, aspro, k’itrino, mm …potokalii.

E: Nαι.

N: ble

E: Ναι.

Ν: emmm k’e aspro

E: Ααα, έχει πολλά χρώματα δηλαδή. Ποιο σου αρέσει περισσότερο;

Ν: ((βήχει)) mm i takx’i k’e to leoforio.

E: Ποιο;

Ν: i taksi k’e to leoforio afto mu aresi.

E: Μμμ, μάλιστα. Δεν κάθεσαι σε θρανίο στο σχολείο;

N: en exume θranio.

E: Είμαστε μικρό σχολείο, πες μου. Ε; Είστε μικρό σχολείο ακόμα;

Ν: ne

E: Δε μου λες, βγαίνετε και διάλειμμα ε;

Ν: mm ox’i… vjenume k’e stis kun’es ox’i jalima

E: Πού έχει κούνιες; Εδώ; ((του δείχνω απέναντι στο δημοτικό σχολείο, όπου στεγάζεται και το νηπιαγωγείο που πηγαίνει))

Ν: sto sxolio.                 

E: Αλήθεια;

Ν: ekso.

E: Έξω; Μάλιστα. Και τι… ((με διακόπτει))

Ν: mia eðo mia apo k’i, mia eðo mia apo k’i.

E: Σε ποια κάνεις εσύ;

Ν: e s(t)in ali k’e apo k’i.

E: Και στην άλλη και απο κει… Μάλιστα. Εμμ, και μετά θα πας να παίξεις με τον μπαμπά;

Ν: ((κουνάει αρνητικά το κεφάλι)) ine malos o babas.

E: Τι;

Ν: ((παύση))

Ε: Για πες μου τι είπες ξανά.

Ν: o babas ine meγalos.

E: Είναι μεγάλος ο μπαμπάς; Και τι πειράζει;

Ν: tosos! ((δείχνει ψηλά με το χέρι του, παριστάνωντας πόσο ψηλός είναι ο μπαμπάς του))

Ε: Τόσος; Εσύ πόσος είσαι;

Ν: tosos ((δείχνει με τα δάχτυλά του ότι είναι πολύ μικρούλης))

Ε: Tόσο μικρούλης είσαι; ((με έκπληξη))

Ν: ((γελάει)) ox’i toso ((αλλάζει το μέγεθος που έδειξε πριν με τα δάχτυλά του σε πιο μεγάλο))

Ε: Να σου πω δε μου είπες πόσο χρονών είσαι.

Ν: emm ime… PEDE!

E: Πέντε; Αλήθεια; Αα, είσαι πολύ μεγάλος δηλαδή.

Ν: θa pao liγo sto sxolio pu pao k’e meta pao eðo. ((δείχνει το δημοτικό))

Ε: Θα πας στο δημοτικό.

Ν: ne

E: Ξέρεις πώς τη λένε την τάξη που θα πας;

Ν: ne

E: Πώς τη λένε;

Ν: mmm… SXOLIO.

E: Πώς όμως;

Ν: emm sxolio.

E: Σε ποια τάξη;

Ν: eðo θa pao.

E: Αα, το ξέρεις ότι τη λένε πρώτη δημοτικού;

Ν: mm.

E: Ο αδερφός σου πού πάει; Tι τάξη πάει;

Ν: eðo s afto to sxolio pai.

E: Αλλά δε θυμάσαι τι τάξη;

Ν: sxοlio

E: Μήπως πάει δευτέρα ή τρίτη;

Ν: opos ipe i mama tora pai eðo

E: Aα μάλιστα. Θέλεις να μου πεις ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι;

Ν: ne.

Ε: Για πες μου

N: pemobil

E: Ποιο;

Ν: pemobil vasil’as.

E: Πλεϊμομπίλ βασιλιάς;

Ν: to pemobil m aresi k’ o vasil’as mu aresi.

E: Α, τι είναι ο βασιλιάς;

Ν: vasil’as.. eee.. meγalo.

E: Δηλαδή τι κάνεις σε αυτό το παιχνίδι για πες μου; Να ξέρω κι εγώ.

Ν: (ð)en exo tetx’o pexniði apla to ksero.

E: Αα, απλά το ξέρεις. Με τον αδερφό σου τι παίζεις περισσότερο;

Ν: pezume.

E: Τι;

Ν: epiði ix’e pari e(n)a kruasan to ix’e vali pano to tapeji k’e … tu epese k’ espase meta.

E: Τι; Δεν κατάλαβα.

Ν: espase to kruasan to vala pano sto kruasan k’ epese kato.

E: Το κρουασάν;

Ν: ne.. OX’I to tablet.

E: Αα, έχεις και τάμπλετ;

Ν: ((βήχει)) tu xristu itan k’ espase… ix’e pexnija

E: Ωχ, κατάλαβα. Δηλαδή κάτσε. Το αγαπημένο σου παιχνίδι είναι στο τάμπλετ;

Ν: en itan ðiko mu. emena i fotini mu pire ena tablet.

E: Ποια είναι η Φωτεινή;

Ν: nona.

E: Νονά σου;

Ν: ne.

E: Την αγαπάς καθόλου;

Ν: em para poli poli.

E: Πάρα πολύ πολύ; ((γελάω)) Ωραία. Μμ, τι άλλο θα μου πεις;

Ν: ((δε μιλάει))

Ε: E; Βαρέθηκες;

Ν: ox’i apla mirizun ta skupija

E: Μυρίζουν τα σκουπίδια; Ποια σκουπίδια απ’όλα; Εκείνα;

Ν: ne ta skupiðja.

E: Τα σιχαίνεσαι; Θες να πάμε να κάτσουμε πιο κει;

Ν: pu?

Ε: Πιο κει στη μάντρα.

Ν: ek’i? ((δείχνει πιο πέρα))

Ε: Ναι. Για να μη σου μυρίζουν.

Ν: k’ ek’i omos mirizun.

E: Κι εκεί μυρίζουν;

Ν: ne.

E: Ωχ… Tι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτό;

Ν: ((δε μιλάει και κοιτάζει κάτι στο πόδι του))

    exo k’ alon ena filo.

E: A, για πες μου γι’ αυτόν.

Ν: k’ ena k’ ena k’ ena k’e ti fili mu ek’i

E: Αυτή είναι φίλη σου εκεί; Και πώς τη λένε;

Ν: me ti sofia mazi ((και δείχνει ένα κοριτσάκι που περνάει πάνω σε ένα ποδήλατο))

E: Ποια είναι αυτή; Πώς τη λένε τη φίλη σου;

Ν: i adriana.

E: Πώς; Αντριάννα;

Ν: ne.

E: Θα τη χαιρετήσεις;

Ν: tin exo x’eretisi xil’a xron’a

E: Δεν την ξαναχαιρετάς δηλαδή;

Ν: xil’a xron’a

E: Έχεις κι εσύ ποδήλατο;

Ν: ne

Ε: Σαν αυτήν;

Ν: ox’i ijo

E: Τι χρώμα;

Ν: ox’i ijo

E: Ε; Για πες.

Ν: eemmm

E: Τι χρώμα έχεις ποδήλατο;

Ν: eemmm

E: Δεν έχεις ποδήλατο;

Ν: exo.

E: Τότε γιατί δε μου λες τι χρώμα έχει; Μήπως είναι μπλε;

Ν: ex’i… ine olo ine olo ine olo ine olo tetx’o xroma… ine olo tetx’o

   ((το επαναλαμβάνει πολλές φορές γιατί προσπαθεί να ανέβει στη μάντρα που είναι δίπλα μας))

Ε: Θες να σε ανεβάσω στη μάντρα;

Ν: boro n anevo.

E: Μπορείς;

Ν: ne.

E: Είσαι μεγάλος. Θα μου πεις τι χρώμα είναι αυτό; ((του δείχνω το παντελόνι του))

Ν: ble.

E: Κι αυτό;

Ν: mm aspro?

Ε: Αυτό είναι άσπρο; ((επειδή αυτό που του δείχνω δεν είναι άσπρο ξαφνιάζομαι))

Ν: ti ine?

Ε: Τι είναι αυτό;

Ν: ine aspro?

Ε: Μήπως αυτό είναι άσπρο;

((και του δείχνω κάτι άλλο που όντως είναι άσπρο))

Ν: ne.

E: Κι αυτό μήπως είναι κάτι άλλο; ((του ξαναδείχνω το αρχικό χρώμα))

Ν: mm ti x(r)oma in(e)?

Ε: Για σκέψου.

Ν: k’ afto ine apro, k’ afto, afto ((δείχνει πολλά σημεία πάνω του που είναι άσπρα))

Ε: Δε μου λες κάτι άλλο. Ποιον αγαπάς πιο πολύ; Τη μαμά ή τον μπαμπά;

Ν: to xristo k’e to baba.

E: Τη μαμά δεν την αγαπάς;

Ν: mm tin aγapao. k’e to xristo.

E: Έχεις πάει καθόλου στην πλατεία να παίξεις;

Ν: ne me to poðilato mu.

E: Ναι; Πιο πολύ σ’ αρέσει να πηγαίνεις στην πλατεία ή στις κούνιες;

Ν: k’e stis kun’es k’e stin platia.

E: Αχά… Που έχει κούνιες εδώ;

Ν: sti peðik’i xara ek’i.

E: Κάνεις και τσουλήθρα;

Ν: ame. ((πάει να πει κάτι αλλά βήχει))

Ε: Μη μου πεις ότι κρύωσες.

Ν: ne kriono. ime arostos.

E: Είσαι άρρωστος; Και βήχεις πολύ; Ποιος σε κόλλησε;

Ν: kanenas ðen ine arostos.

E: Τότε;

Ν: mono eγo ime.

E: Τότε ποιος σε κόλλησε;

Ν: ðe kse(r)o.

E: Θα προσέχεις να μην κολλήσεις και τον αδερφό σου, ε;

Ν: ne.

E: Α, ωραία. Αύριο έχεις σχολείο;

Ν: ne.

E: Tι ώρα θα πας;

Ν: ((βήχει)) ο xristos k’e i mama θa pai sxolio, s afto, otan o xristos etimazete k’e pai sxolio.

E: Δηλαδή τι ώρα;

Ν: eee ton pai o θios.

E: Μήπως πας στις οκτώ;

Ν: ox’i, otan sikonome pao.                

E: Και σηκώνεσαι εύκολα το πρωί ή νυστάζεις πολύ;

N: e nistazo liγo ala k’imame.

E: Κουράζεσαι να σηκώνεσαι;

Ν: ox’i.

E: Δηλαδή σου αρέσει το σχολείο ή όχι;

Ν: em m aresi.

E: Τι άλλο θα μου πεις; Θα μου πεις και κάτι άλλο; Τι είναι αυτό που κάνεις τώρα;

((σπρώχνει καποια πεσμένα φύλλα με το πόδι του))

Ν: mazevo ta skupija

E: Α, με τι τα μαζεύεις;

Ν: me ta papuk’a mu.

E: Tι είναι το παπούτσι σου, σκούπα;

Ν: ðen to kano skupa ala kaθarizo.

E: Καλά κάνεις. Τι χρώμα έχουν αυτά; ((του δείχνω κάποια φύλλα))

Ν: afta? prasino, ble, kitrino, aspro.

E: Καφέ;

Ν: ðen ex’i kafe.

E: Δεν έχει καφέ;

Ν: pu ine?

Ε: Nα, αυτό;

N: mm ðe mn’azi me kafe omos.

E: Δε μοιάζει με καφέ;

Ν: ox’i ine alo.

E: Φυλλαράκια είναι, ε;

Ν: eno afto ti ine?

Ε: Τι χρώμα είναι;

Ν: afto nomizo ine aspro, i ble i k’itrino.

E: ((γελάω γιατί δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά))

     Τώρα δεν κρυώνεις;

Ν: ts ((=όχι))

Ε: Πού κρύωσες όμως και βήχεις;

Ν: otan imun mes to spiti kriosa.

E: Μες το σπίτι κρύωσες;

Ν: ox’i.

E: Δε μου λες, πας τίποτα άλλο εκτός από σχολείο; Πας, ξέρω γω, μπάσκετ, ποδόσφαιρο;

Ν: ox’i.

E: Τίποτα; Τι σου αρέσει να κάνεις, όταν είσαι μέσα στο σπίτι;

Ν: mm na pezo, na k’imame.

E: Τι να κάνεις;

Ν: na pezo k’e na k’imame. ((πιο δυνατά))

Ε: Zωγραφίζεις καθόλου;

Ν: ne.

E: Πλαστελίνες;

Ν: (ð)en exo.

E: Δε σου αρέσουν ή δε θέλεις;

Ν: ðe θelo… ðen exo.