1f3.6MLU2014

Ε: Έλα να μου πείς πώς σε λένε;

Ν: kotadina

Ε: Kαι στο επίθετο;

Ν:

Ε: Και πόσο κάνει ένα και ένα;

Ν: kani ðio

Ε: Μπράβο! Και πόσο χρονών είσαι;

Ν: tria

Ε: Tρία; Και ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

Ν: ta futa

Ε: Μόνο τα φρούτα;

Ν: ne k’e to γala

Ε: Kαι το γάλα, αγάπη μου;

Ν: ne

Ε: Και ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι;

Ν: to miklo mak’ilari

Ε: Το μικρό μαξιλάρι;

Ν: ne ine peniði mu

Ε: Είναι το παιχνίδι σου;

Ν: ne to γaγal’aliko mak’ilali ine, ine to kaγal’ialiko mak’ilari mu

Ε: Τι χρώμα έχει;

Ν: ex’i… ex’i aspro

Ε: Άσπρο; Με την ξαδερφούλα σου την Ανθή παίζετε;

Ν: ne

Ε: Παίζετε ή μαλώνετε;

Ν: em ee jati pilazi ola ta peniðja

Ε: Ποιο είναι εσένα το αγαπημένο σου χρώμα;

Ν: to k’itino k’e to mavlo k’e to kok’ino

Ε: Στη θάλασσα πας το καλοκαίρι;

Ν: ne

Ε: Κολυμπάς;

Ν: ne

Ε: Mε μπρατσάκια ή με σωσίβιο;

Ν: me blatsak’a k’e me sutsivio

Ε: Μήπως έχουμε και μία σανίδα;

Ν: pu ine i saniða?

Ε: Kαι τα κουβαδάκια;

Ν: ne

Ε: Σ’ αρέσει να ζωγραφίζεις;

Ν: ne

Ε: Πολύ;

N: ne

Ε: H Πέπα σ’ αρέσει;

Ν:

Ε: Tι ζωάκι είναι η Πέπα;

Ν: γuruna

Ε: Γουρουνάκι; Kαι τι χρώμα έχει;

Ν: loz

Ε: Λοζ. Πας εσύ σχολείο;

Ν:

Ε: Όχι; Σ’ αρέσει να παίζεις με άλλα παιδάκια;

Ν: ne

Ε: Kαι το μπαλέτο σ’ αρέσει;

Ν: οx’i to baleto

Ε: Το κολύμπι;

Ν: ne

Ε: O χορός;

Ν: ne

Ε: Tι άλλο σ’ αρέσει να κάνεις; Οι βόλτες στο πάρκο σ’ αρέσουν;  Στην κούνια και στην τσουλήθρα;

Ν: ne

  ((H ερευνήτρια βρίσκεται με το νήπιο στο χώρο του αυτοκινήτου και πηγαίνουν βόλτα.))

Ε: Εδώ τώρα τι βλέπεις; Έχει δέντρα;

Ν: ne

Ε: Eίμαστε στον δρόμο;

Ν:

Ε: Πάμε στην ξαδερφούλα. Τι είναι αυτό; Φανάρι;

Ν: ne

Ε: Τώρα τι χρώμα έχει;

Ν: plasino

Ε: Πράσινο;

Ν: pame

Ε: Aυτό;

Ν: kok’ino

Ε: Τι θέλεις να σου φέρει ο Άγιος Βασίλης;

Ν: mia kukl’a

Ε: Tι κούκλα;

Ν: me tema

Ε: Και τι άλλο; Μόνο αυτό;

Ν: k’e me kok’ino ðilak’i k’e me prasino o babas

((μιλάει για τα φανάρια στον δρόμο))

Ε: Το δέντρο το χριστουγεννιάτικο το δικό μας σ’ αρέσει;

Ν: ne

Ε: Είναι μικρό ή μεγάλο;

Ν: in meγalo

Ε: Πώς περάσαμε όταν πήγαμε στο χωριό του Άι-Βασίλη;

Ν: pala poli olea

Ε: Πάρα πολύ ωραία;

Ν: ne ala ðen ix’e loδα

Ε: Δεν είχε ρόδα;

Ν: ne

Ε: Θα μου πεις το παραμύθι που διαβάσαμε; Εδώ το έχω ((κάθονται σε παγκάκι))

Ν: ( )  ek’i mek’a avγa. itan mia  papx’a pu tsutsuse ta aavulak’a tis

Ε: Μπράβο!

Ν: k’e  k’afnika vjik’e ena miko papak’i. i mama papx’a kaθik’e pano ta avγο ja na to zestan. ik’e θeulis

Ε: Το κοίταξε παραξενεμένη και αναφώνησε

Ν: ik’e  tox’ο ax’imo mi to les ik’e  tox’ο ax’imo k’e jeneo ne. tin ipalimi mela piγan mia vota k’e to fulik’e k’e ta filik’e me xala […] k’ita ota θa jelame k’ita! k’ita pos in ati […] k’e ja mek’a ajopapx’e

Ε: Και αποφάσισε να το σκάσει.

Ν:  na to kasi  k’e to k’ek’ase mn’a foa

Ε: Τελείωσε την περιπλάνησή του και ο χειμώνας πλησίαζε απειλητικά, τα φύλλα των δέντρων έπεφταν και άφηναν τα κλαδιά γυμνά.

Ν: jimna… ti lei torrra?

Ε: Έλα δε θυμάσαι;

Ν: pef to ti lei torrra?

Ε: Ένα απόγευμα είδε ένα σμήνος πουλιών που πετούσαν στον ουρανό, ήταν λευκοί κύκνοι.

Ν: k’amm ti ine ato eðο pera? ti ine?

Ε: Σκιουράκι είναι.

Ν: ok’i afto pu tapai to k’iulak’i

Ε: Μήπως είναι μια μπαλίτσα;

Ν: ine ena madarini

Ε: Μανταρίνι είναι ή ρόδι;

((το νήπιο απομακρύνεται και θέλει να ανεβεί σε μια πέτρα))

Ε: Έλα να μου πεις και τη συνέχεια.

Ν: pefto

Ε: Δεν πειράζει.

Ν: θen na anevo pano ti peta

Ε: Δε γίνεται. Mετά θα σε βάλω εγώ. Έλα να το τελειώσουμε τώρα το παραμυθάκι μας.

((συνεχίζει το παραμύθι))

Ν: pano to deto pajo ti θeuli mats? k’iliγusan na to px’atsun i aγlotes apo k’i. i aγlotes ðen ikan px’o ekane to papak’i k’e tomak’e ap tus aγlotes k’e to ekak’e apo k’i

Ε: Μπράβο, το έσκασε και από κει. Μετά από αρκετές εβδομάδες… Έλα να μου πεις τη συνέχεια

((ανεβαίνει πάνω στην πέτρα))

Ν: ((γελάει)) anevika. sti k’epi anevika k’e bafik’a

Ε: Ναι, έλα να μου πεις τώρα τη συνέχεια

Ν: k’e  k’afnika eo na to valo se mia θesi

((θέλει να πάρει το βιβλίο))

Ε: Άστο το έχω τώρα εδώ.

Ν: na to valo se mia θesi

Ε: Έλα, αγαπούλα μου, πες μου.

Ν: k’e meta anije ta ftela tu

Ε: Πες μου.

Ν: k’e meta petodas tus ulanus

Ε: Πετώντας στους ουρανούς… Τώρα;

Ν: k’e meta ela maji mas. i ajiopapx’es… οx’i fonak’e i k’ikni ela maji mas

Ε: Ήταν πολύ ευτυχισμένος που είχε γίνει…

Ν: k’iknos k’e ja

Ε: Για διάβασέ το μου.

Ν: apo tak’i k’ek’iname?

Ε: Ναι.

N: apo ðο?

((αρχίζει και λέει ονόματα παραμυθιών))

Ν: o k’en

Ε: O Αλαντίν.

Ν: ο aladin, ða tria γurunak’a, i tatoputa, i kok’ini kufik’a, to nana

Ε: O Πινόκιο.

Ν: ο pinok’io… i laboje, x’onati ti in atin? ti in

Ε: Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι.

Ν: i x’onati k’e i epta nani, to ak’imopapu, o kakok’ o likok’

Ε: Kαι τα επτά κατσικάκια.