14f3MLNC2015

Μ: Λοιπόν, τώρα άρχισε να γράφει.

Ν:

Μ: Και εσύ τι θα διαβάσεις είπες; Ποιο βιβλίο;

Ν: afto, to noe.

Μ: Πώς το λένε;

Ν: aγapimene, ox’i apo k’i…

((Το παιδί κάνει ότι διαβάζει το βιβλίο και χρησιμοποιεί το δάχτυλό του για να δείξει σε πιο σημείο βρίσκεται. Κάνει όμως λάθος καθώς χρησιμοποίει το δάχτυλο του δείχνοντας από το τέλος στην αρχή. Γρήγορα όμως αντιλαμβάνεται το λάθος, αντιδρά και το διορθώνει.))

Μ: Ναι, ναι. 

Ν: aγapimene mu noe

Μ: Έτσι το λένε, σωστά. Για ξεκίνα να το διαβάζεις.

((ξεκινά να λέει απ’ έξω το βιβλίο κάνοντας ότι το διαβάζει))

Ν: kalinixta eli. kalinixta mama. ipes kalinixta se ola sta zoa? kalinixta miu miu, poko tiko, dik, kalinixta miu miu, poko tiko dik, bubi, tsita, parðali lili, lela, vux k’e papag’eno. ti lei?

Μ: Τι λέει άλλο;

Ν: mm

Μ: Ωραία, γύρνα σελίδα. Τελείωσε. Το είπες αυτό.

Ν: na kliso to fos? ox’i akoma mama. θelo na mu pis mn’a istoria. θa po tin istoria tu nopeθ, ton zoon k’e ton pul’on.

((η μητέρα ενθαρρύνει το παιδί να συνεχίσει))

Ν: οli i anθropi itane kaθimeni (καθισμένοι) sti g’eðara ((λιακάδα)). sikuθite, fonakse o noe. θa vreksi puli. θa jini kata-katatismos k’e θa pniγume. mu to pan ta zoa k’e ta pl’a. kanis omos ðen ton pistepse. vafto efk’ase mn’a, efk’ase

Μ: Μια μεγάλη βάρκα

Ν: mn’a meγali varaka k’e tin onomase k’ivoto. tote o uranos skotin’ase

Μ: Ααα, ωραία, συνέχισε.

Ν: molis arx’ise na vrex’i o noe bik’e mes stin k’ivoto

Μ: …

Ν: mazi me ola su ta zoa. i vox’i olo ðinamone. evrex’e, evrex’e sinex’ia ospu oli i ji ejine θalasa.

Μ: Να τα λες δυνατά να σ’ ακούω, έλα.

Ν: i k’ivotos tu noe taksiðeve, taksiðeve. epekaton penida meres perasan k’e epekaton penida nixtes. k’e tote i vox’i

Μ: Δυνατά, δυνατά να το λες να σ’ ακούει η κάμερα.

Ν: samatise

Μ: Μην τις διπλώνεις τις σελίδες. Έτσι ωραία. Σταμάτησε. Για διάβασε…

Ν: samatise i bora k’e γo k’imame px’a, me nanurizun tora tu noe ta kupx’a. k’e kun’a bela kano psila ston urano, eðo pano ap ton ok’eano.

Μ: Γιατί το λες σιγά;

Ν: ja min… min to fajito na tsirizi, afto leo

Μ: Άντε, συνέχισε.

Ν: afto to

Μ: Τι ωραία που μυρίζει…

Ν: ti orea pu mirizi. san nisi to tsimeroma. miu miu poko tik’o, dik, bubi, tsita, parðali lili, balu, lela, vux k’e papag’eno. vite oli etso. kapx’os ete porpadisi. ee ja x’u. pos se lene? noe. esena? eli. apo pu ise eli? apo ton urano. esi noe? apo ti θalasa. θelis na jinume fili?  mama i lefθeria lei…

Μ: Μην τις διπλώνεις τις σελίδες, όμως.

Ν: i lefθeria lei

Μ: Ναι;

Ν: s aγapo poli k’e to nisi mas θa ex’i pada luluðja

Μ: Α, συνέχισε, συνέχισε παρακάτω.

Ν: etsi lei i lefθeria

Μ: Καλά, για συνέχισε, γύρνα στην άλλη σελίδα. Μην τις διπλώνεις τις σελίδες, έτσι, μην τις τσαλακώνεις. Όμορφα. Έτσι. Τώρα το λέει αυτό. Θα σ’ αγαπώ πολύ και το νησί μας θα έχει

Ν: Amama… ((διαμαρτύρεται))

Μ: Άντε, πες το εσύ, πες το.

Ν: dak’i. θa (s) ti lei?

Μ: Θα σ’ αγαπώ πολύ […]

Ν: s aγapo poli k’e to nisi mas θa ex’i pada luluðja. θa mas γonorizun ola ta psa… i petaluðes k’e ta pl’a 

Μ: Δε μου λες, την αγαπάς την Ελευθερία;

Ν: ne

Μ: Παίζετε μαζί;

Ν: ne

Μ: Καμιά φορά;

Ν: ne

Μ: Τι κάνετε; Μαλώνετε κιόλας;

Ν: malonume k’olas

Μ: Ααα, ναι;

Ν: ne

Μ: Ααα… Τι έπαθε η νονά σου, δε μου είπες; Τι έπαθε η νονά σου στο χεράκι της, για πες;

Ν: ekane ena tekst, to k’ipise kato sto niptira…

Μ: Τι χτύπησε; Για πες.
Ν: xtipise mn’a etsi
Μ: Πού, πού χτύπησε;
Ν: eðo

Μ: Τι είναι; Πώς το λένε αυτό; Τι είναι αυτό;
Ν: ti?
Μ: Τι είναι αυτό; Πόδι;
Ν: ox’i
Μ: Τι είναι; Αυτί;
Ν: i nona
Μ: Πού χτύπησε;

Ν: xtipise sto x’erak’i, s afto to γaθtilo, sto ðixti
Μ: Ναι.
Ν: xtipise sto niptira
Μ: Ναι, και μετά τι το’κανε το χεράκι;
Ν: tis kanan mn’a enesula

Μ: Ναι.
Ν: eee
Μ: Πού πήγε και της κάναν ενεσούλα;
Ν: tis kanane. pije sto nox’okomio k’e tis kanane enesi

Μ: Μμ…
Ν: k’e meta tis to rapsane
Μ: Τι κοιτάς;
Ν: ti gamera
Μ: Την κάμερα. Βλέπω κάτι σκιές… Ποιος πετάει έξω;
Ν: ðe gzero
Μ: Τα χελιδονάκια θα είναι μάλλον. Έλα, συνέχισε το βιβλίο να το τελειώσουμε. Κάθε πρωί…
Ν: kaθe proi θa aniγo to paraθiro… ksipna eli. ela na peksume sti l’akaða mazi me ola su ta zoa. ksipna eli. ksipna eli. k’imiθik’es kala? ne mama. avrio θa mu ( ) avrio?
Μ: Το βράδυ…
Ν: to vraði θa mu ksanapis tin istoria tu noe?
Μ: Το είπες όλο, ε; Μπράβο… Πολύ ωραία. Πού πήγαμε χθες;
Ν: ðe gzero.
Μ: Πού σε πήγα χθες;

Ν: ðe gzero.
Μ: Στο σχολείο…
Ν: me ti vasilik’i
Μ: Ναι. Σε ποιο σχολείο πήγαμε, θυμάσαι;
Ν: tis anas
Μ: Στο σχολείο της Άννας, ναι.
Ν: sto sxolio tis anas k’ eγo arx’isa na kleo
Μ: Γιατί;
Ν: jati exasa ti mama

Μ: Αχ, μανάρι μου. Και μετά; Ποιος σε κέρασε;
Ν: mn’a semaθitria 
Μ: Μία καθηγήτρια.
Ν: mn’a kaθejitria
Μ: Τη θυμάσαι πώς τη λένε;
Ν: i k’iria kats(i)aru
Μ: Η κυρία Κατσαρού. Τι σε κέρασε;
Ν: ðio s(i)okolates
Μ: Δύο;
Ν: ðio s(i)okolates
Μ: Ναι… Εσύ πόσο χρονών είσαι; Για δείξε μου με το χεράκι σου, πόσο χρονών είσαι;
Ν: e tria
Μ: Τρία, τρία, σωστά, μπράβο, πολύ ωραία. Ωραία.
Ν: vale tria
Μ: Να βάλω και εγώ. Ορίστε τρία.
Ν: ox’i si gamera
Μ: Στην κάμερα, στην κάμερα τα δείχνεις εσύ.
Ν: tria
Μ: Τρία δαχτυλάκια.
Ν: mama kane
Μ: Τι είναι αυτά, τρία, για πες εσύ.
Ν: triiia
Μ: Τι τρία;
Ν: γaθtila
Μ: Δάχτυλα, ωραία. Τι καλά που τα λες, χαριτωμένα.
Ν: γaθtila
Μ: Πώς σε λέει η ξαδερφούλα η μικρή, η Ελένη;
Ν: οk’i
Μ: Οκή σε λέει, ναι, ναι. Και χθες έπαιξες με την κόρη της νονάς σου, ε; Πώς το λένε το κοριτσάκι της νονάς σου;
Ν: marina
Μ: Μαρίνα, ωραία.
Ν: mama, pes pos ti lene ti nona su
Μ: Πώς τη λένε τη νονά σου;
Ν: labrini

Μ: Ναι, θα γιορτάζει κιόλας το Πάσχα.
Ν: ne k’e θa ti pume xron’a pola nona

Μ: Έτσι θα της πούμε, ναι.
Ν: ne
Μ: Ναι, ναι. Για πες εδώ στην κάμερα τι σου έφερε η νονά σου χθες που ήρθε;
Ν: mu efere labaða, paputsx’a k’e forema k’e fanelak’a
Μ: Ναι, πολλά πράγματα, ε;
Ν: ne
Μ: Σου άρεσαν;
Ν: ne
Μ: Ωραία.
Ν: mu fere k’e paputsx’a
Μ: Θα τα βάλουμε την Ανάσταση να πάμε στην εκκλησία.
Ν: ne θa paro k’e tin labaða mu k’e θa tin anapso k’e θa ti ðoso sti θan’a
Μ: Στη Θάνια;

Ν: ne
Μ: Γιατί;
Ν: θa tin katix’o
Μ: Εσύ θα την κρατάς. Άντε, πες γεια σου στην κάμερα τώρα να την κλείσουμε.
Ν: ja