10f4MLU2015

Ε: Πώς είπαμε ότι σε λένε;

Ν: meli

Ε: Μαίρη; Α, έχουμε το ίδιο όνομα, Μαίρη! Αυτό τι είναι, το αγαπημένο σου παιχνίδι; ((κρατάει ένα αρκουδάκι))

Ν: ne.

Ε: ΝΑΙ;

Ν: ala ine sto klevati k’e to pezo.

Ε: Ναι; Εδώ κοιμάσαι εσύ;

Ν: ne

Ε: Α! Αυτό είναι το δωμάτιό σου. Για δείξε μου τα παιχνίδια σου.

Ν: a! ((γελάει και κάθεται κάτω κοντά στα παιχνίδια))

Ε: Αυτό τι είναι; Το κάστρο σου;

Ν: mu to aγolase i nona mu. ((δείχνει το κάστρο))

Ε: Να σου πω, Μαίρη, πηγαίνεις σχολείο;

N: k’ afto i jaja mu. ((δείχνει ένα άλλο κάστρο))

Ε: Η γιαγιά σου; Πηγαίνεις σχολείο, Μαίρη;

N: ne.

Ε: Ναι; Πού πηγαίνεις; Νηπιαγωγείο;

N: ((κουνάει το κεφάλι καταφατικά)) ala ze kano bun’es.

Ε: Όχι μπουνιές. Όχι, είσαι καλή κοπέλα. Τη δασκάλα σου πώς τη λένε;

Ν: k’iria di… exo tis

Ε: Τρεις; Για πες μου.

Ν: tin k’ilia dina, tin k’ilia vula, ðen tin selo pos tin ali

Ε: Μήπως τη λένε Σοφία;

Ν: ox’i.

Ε: Όχι; Πώς τη λένε; Δεν τη θυμάσαι. Κάνεις ολοήμερο εσύ;

Ν: ne.

Ε: Και τι κάνετε στο ολοήμερο;

Ν: me tin k’ilia vula.

Ε: Με την κυρία Βούλα;

Ν: ote k’e ota lipune zio kopeles mas kani i k’ilia dina.

Ε: Ναι; Α, μπράβο! Και τι κάνετε στο σχολείο;

Ν: m! ðe zelo 

Ε: Ζωγραφίζετε;

Ν: k’e kanume k’ ask’isi

Ε: Τι άσκηση; Γυμναστική;

Ν: ox’i

Ε: Ή σας βάζει να γράφετε γραμματάκια;

Ν: i k’ilia vula mas kani γamata

Ε: Γράμματα; Α! Τι λες; Μπράβο. Ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι;

((το νήπιο ψάχνει ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη))

Ε: Θα μου δείξεις τα γράμματα;

Ν: ezo ta xo

Ε: Α ναι;

Ν: sa kano px’o k’i afta. ((κάνει πιο πέρα τα πράγματα στο κρεβάτι για να καθήσει))

Ε: Για δείξε μου.

Ν: k’ita. etsi anijete. a ti in afto? ((κρατάει ένα βιβλίο με γράμματα))

Ε: Πώς λέγεται αυτό;

Ν: ðe zelo

Ε: Ωμέγα.

Ν: meγa?

Ε: Ωμέγα.

Ν: kselis ola?

Ε: Όλα τα ξέρω, κι εσύ θα τα μάθεις.

Ν: k’ o panaiotis ta seri, kani k’e γamata o panaiotis.

Ε: Πώς τον λένε τον αδερφό σου;

Ν: panajoti.

Ε: Αυτός τι τάξη πηγαίνει, ξέρεις; Πηγαίνει δημοτικό;

Ν: ne.

Ε: Ναι; Α, είναι πιο μεγάλος. Τον μπαμπά σου πώς τον λένε;

Ν: kosta.

Ε: Κώστα; Α, μπράβο!

Ν: k’e ti mama?

Ε: Τη μαμά;

Ν: ti lene… mama katelina

Ε: Α ναι; Το Φου είναι αυτό. Φράουλα. ((δείχνει ξανά μέσα στο βιβλίο))

Ν: fila. mia fora efaγa flaoula

Ε: Ναι; Σου άρεσε;

Ν: k’ita poso jinete? k’ita arx’izi ap afto, k’ ap afto.

Ε: Κανένα παραμύθι διαβάζεις; Σου αρέσουνε;

Ν: exo.

Ε: Στο σχολείο διαβάζετε παραμύθια;

Ν: ne, i k’ilia rotao omos tin k’ilia. k’ita. sidlivani ((δείχνει ξανά στο βιβλίο))

Ε: Μπράβο.

Ν: arx’izi.

Ε: Μ’ αυτό και μ’ αυτό. Μπράβο!

Ν: ala k’ita. e k’ita na su ziso kati.

Ε: Ναι, για δείξε μου.

Ν: ijo ((δείχνει τα γράμματα που αρχίζουν οι λέξεις))

Ε: Ναι, ίδιο είναι. Από αυτό αρχίζει.

N: ap afto e?

Ε: Ναι, απ’ αυτό.

Ν: k’ita, ala. exume?

Ε: Μαίρη, έχεις φίλες;

Ν: exume, k’ita.

Ε: Ναι, το ίδιο είναι. Έχεις φίλες στο σχολείο;

Ν: ne

Ε: Πώς τις λένε τις φίλες σου;

Ν: a zen exo zio.

Ε: Πόσες έχεις;

Ν: mono mia

Ε: Μία; Ποια είναι;

Ν: i labini

Ε: Ναι; Φίλους; Αγοράκια έχεις;

Ν: ne

Ε: Ποιον έχεις;

Ν: to vasili ton panaγopulo.

Ε: Α, μπράβο! Και κάνετε παρέα; Παίζετε μαζί;

Ν: ne

Ε: Τι παίζετε;

Ν: a. ti in afto? ((δείχνει το βιβλίο))

Ε: Αυτό είναι ράδιο.

Ν: ne to xo. a ðen to xo

Ε: Δεν το έχεις εδώ;

Ν: ox’i. to x’i o vas sto domatio tu.

Ε: Δεν πειράζει.

Ν: ðen pilazi. na su ziso kati stin dulapa mu?

Ε: Αμέ!

Ν: stavlos.

Ε: Α, για να σε προσέχει;

Ν: ne

Ε: Μπράβο.

Ν: to xo stin dulapa mu.

Ε: Πάντα, ε; Και εκεί τι έχεις;

Ν: mia kukla. exο k’e mia laftelia

Ε: Ναι;

Ν: fili mu.

Ε: Παίζετε μαζί;

Ν: ne sto spiti tis, mu ezose mia kopela na zoγafiso

Ε: Α, μπράβο.

Ν: afti sa ti valo sti dulapa.

Ε: Κολλάει;

Ν: ne. ala jenune liγo ta poðja tis.

Ε: Ε, δεν πειράζει. Πιες λίγο χυμό.

Ν: eγo ðe pino to x’imo su.

Ε: Όχι, έχεις το δικό σου εσύ με το καλαμάκι.

Ν: esi ðe θelis?

Ε: Χυμό ή καλαμάκι;

Ν: kalamak’i

Ε: Όχι, δε θέλω.

Ν: i meγali ze selun kalamak’i, mono ta mikra. k’e o panaiotis pini me kalamak’i.

E: Ναι;

N: a mia fola ixame kenurja kalamak’a pu ðagonun.

Ε: Ναι;

Ν: pu ðagonume i aθopi

Ε: Α μάλιστα.

Ν: ine k’e kafe.

Ε: Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

Ν: i fasolaða.

Ε: Αλήθεια; Σ’ αρέσει πολύ;

N: esena?

E: Εμένα είναι τα μακαρόνια.

Ν: bliax.

E: Δε σ’ αρέσουν τα μακαρόνια;

N: mu aresun.

E: Σου αρέσουνε; Τα τρως;

Ν: k’e ta zio. a troo k’e γalopula.

Ε: Γαλοπούλα; Μπράβο, κι εμένα μ’ αρέσει πολύ η γαλοπούλα.

Ν: ((γελάει))

Ε: Τι γελάς;

Ν: su alesi to tili?

Ε: Το τυρί; Τρελαίνομαι. Πάρα πολύ. Εσένα;

N: ne.

E: Τρως; Σίγουρα;

Ν: mia fola efaγa tili.

Ε: Ναι;

N: a! ((σηκώνεται))

Ε: Τι είναι;

N: tik’ino k’e tik’ino. a, k’ i petaludes exun tik’ino. k’ita piso su. ((δείχνει αυτοκόλλητα στον τοίχο))

Ε: Ωχ! Ναι, και αυτές δεν τις είχα δει. Πολύ όμορφες. Ποιος σου τις πήρε αυτές;

N: mu tis ezose o babas mu.

Ε: Ο μπαμπάς σου;

N: otan imuna bebak’i.

Ε: Μπεμπάκι ήσουνα;

N: ne.

E: Α, μπράβο.

Ν: k’ ekana k’e kaka epano mu.

E: Στην πάνα σου;

N: k’e ixa kapu alu ena kalotsak’i pu me skupize i mama mu.

Ε: Ναι;

N: ala tis panes ze selo, ze tis exo tis panes.

Ε: Όχι, τι να τις κάνεις; Είσαι πολύ μεγάλη κοπέλα τώρα.

Ν: sti beba tis zono tis babes.

Ε: Ναι;

N: na su po kati? su alesi i dola?

Ε: Ναι, μ’ αρέσει η Ντόρα. Η μικρή εξερευνήτρια ε;

N: ne k’ eγo ti vlepo.

E: Τη βλέπεις;

N: ne, ala o panaiotis lei ( ) ti dola

Ε: Γιατί, δεν του αρέσει;

N: ox’i.

E: Τι βλέπει ο Παναγιώτης;

N: makuin.

E: Μακουίν μόνο; Δε βλέπει τίποτα άλλο;

N: vlepi k’ afto pu lei poteito. a, eγo mia fola iða poteito 

Ε: Ποτέιτο;

Ν: ne, me patates k’e ton tomas. ((παίρνει κάτι στα χέρια της))

E: Τι είναι αυτό; Πώς το λένε;

N: elefadulis.

E: Ναι;

N: ne.

E: Ωραίος ο ελεφαντούλης.

Ν: aftos ðen ponane ta aftx’a tu otan ton kano etsi, ðen ponane. ((πιέζει με δύναμη το κουκλάκι))

Ε: Δεν πονάνε, αφού είναι ψεύτικος. Θες να σε βοηθήσω; ((προσπαθεί να αφήσει το κουκλάκι στο ράφι))

Ν: ti ipes;

E: Τίποτα. Τι θέλεις;

N: k’ita na su ziso kati.

Ε: Τι είναι αυτό;

N: k’ita, eγo ime.

E: Α, εσύ είσαι.

N: me tin kun’a. miklula ime.

Ε: Μικρούλα είσαι.

Ν: ðen ime bebak’i.

E: Όχι, εντάξει.

Ν: ta mikla bebak’a ine mikla. eγo ðen imuna. k’ita pos ine ta podikak’a. tosa.

E: Ναι.

Ν: miklul’a. kalitela ek’i. afto to loloi ine mono ja to klevati.

Ε: Ναι;

N: ne. kani. k’e me ksipnai.

E: Σε ξυπνάει για να πας σχολείο;

N: ne.

E: Α, ωραία. Δε σε νευριάζει λίγο;

N: ox’i.

E: Σ’ αρέσει το σχολείο; Δε μου είπες.

Ν: ne. mu aresi.

E: Σου αρέσει πολύ; Ξυπνάς νωρίς για να πας ε; Τι;

N: kano k’e baleto.

E: Αλήθεια πηγαίνεις μπαλέτο;

N: ne.

E: Για δείξε μου.

Ν: k’ita kano piluletes.

Ε: Ναι; Για άσε τον χυμό εκεί για να μην τον χύσεις. Χύθηκε λίγο; Ε, δεν πειράζει. Άστον εκεί. Για δείξε μου τι κάνετε στο μπαλέτο.

Ν: k’ita. kselis mia jefila.

Ε: Για να δω.

Ν: o panaiotis k’ita pos tin kani. etsi.

Ε: Ναι;

N: k’ita.

E: Α, αυτά τα κάνετε στο μπαλέτο;

N: etsi ine i jefila, ala k’e ine k’e liγo etsi.

Ε: Σου αρέσει το μπαλέτο;

N: ne.

E: Πηγαίνεις καιρό;

N: a, kselo k’e kati.

Ε: Τι;

N: k’ita, k’elak’i.

Ε: A, μπράβο, ίσια το κάνεις. Αυτό πώς λέγεται που κάνεις;

Ν: fizak’i.

Ε: Α, μπράβο.

Ν: alo fizak’i ine afto. ta ala ta mikla fizak’a ine etsi.

Ε: Ναι;

N: ksaplomena. eγο to kano etsi to fizak’i sto baleto.

Ε: Πώς τη λένε την κυρία σου απ’ το μπαλέτο;

N: xrisomalusa.

E: Χρυσομαλλούσα τη λένε;

N: exume k’ ena oreo sk’ilak’i.

E: Ναι; Πώς το λένε; Δεν θυμάσαι, ε;

N: to lene…

E: Ναι; Μπράβο.

N: na su po kati? ena onoma.

E: Τι;

N: mia fola otan imuna molo ixa afto to aloγak’i.

Ε: Ναι, που έχεις και τη φωτογραφία.

Ν: k’ita pu ine. ijo aloγak’i. ðen ine?

E: Ίδιο.

Ν: k’ita, ala k’ita pos kaθete.

E: Είδες; Είσαι έτοιμη για το σχολείο αύριο; Να πας να δεις πάλι τις φίλες σου;

N: ðen exo files.

E: Έχεις μια φίλη.

Ν: mono mia exo.

E: Ναι.

Ν: k’e filo.

E: Και έναν φίλο μου είπες.

Ν: ton panaγopulo. na px’o to x’imo;

E: Να πιεις τον χυμό σου βέβαια.

Ν: ala tora ze θa kanume alo baleto.

Ε: Όχι άλλο μπαλέτο. Τώρα θα πιεις τον χυμό σου να ξεκουραστείς. Ε; Μπράβο, Μαίρη. Ωραίος είναι; Δροσερός; Είναι; Μπράβο. Δε μου είπες όμως, παίζεις με το κάστρο σου; Ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι;

((το νήπιο κουνάει το κεφάλι καταφατικά και πίνει χυμό))

N: afto. ((δείχνει το κάστρο της))

Ε: Αυτό είναι; Η μπάλα είναι του Παναγιώτη ή δική σου;

Ν: zik’i mu.

Ε: Δική σου είναι;

N: o panaiotis ex’i mia miklula

Ε: Ναι; Μπράβο. Σου αρέσει το ροζ; Γι’ αυτό τα έχεις όλα ροζ εδώ; Ποιο άλλο χρώμα σου αρέσει;

N: to potokali k’e to kok’ino.

Ε: Ναι; Μ’ αυτά ζωγραφίζεις κιόλας; Κάνεις ζωγραφιές;

N: k’e to mavlo mu aresi.

E: Ναι;

N: opos afto. ((δείχνει έναν μαρκαδόρο))

Ε: Α, ναι. Και κάνεις ζωγραφιές μ’ αυτό;

N: ne. k’ exo k’ ala. na kano afto to pazl?

E: Κάνεις παζλ;

N: exo k’e pazl.

Ε: Άσ’ τον πιο δω τον χυμό σου.

Ν: k’ita pos to kanume to pazl.

E: Είναι μεγάλο;

N: ne. ex’i pola komax’a. na to kano?

Ε: Ναι, αμέ αν μπορείς.

Ν: a ti in afto? ((κάτι βρήκε στο κουτί από το παζλ))

Ε: Για δείξε μου. Πλαστελίνη είναι;

N: to vazume k’ afto to vazume k’ afto. a k’ afto.

Ε: Τι είναι, από άλλο;

N: k’ afta ta vazume

Ε: Είναι δύο μαζί;

N: ox’i, k’ita k’ ala. oriste, afta ta valame… meta sa kanume afto.

Ε: Ναι.

N: ezo afta.

N: zen mas lipi ena komati.

Ε: Για δείξε μου ποιο πάει μετά. Γύρισέ τα όλα ίσια να τα βλέπεις.